บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 3 หน้า 4

ผู้ช่วยผู้กำกับเดินตรงมายังอาจารย์ขวดช่างแต่งหน้ามือหนึ่ง ซึ่งกำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่คนเดียว

ผู้ช่วยผู้กำกับ : วายุมาถึงแล้วนะครับ พี่ขวด

พี่ขวด : นี่เธอ...พี่ขอเอาตัววายุมาแต่งหน้าข้างนอกเทรลเลอร์ได้ไหม

ผู้ช่วยผู้กำกับ : อ้าว...ทำไมล่ะพี่...

พี่ขวด : พี่ว่าในนั้นมันมีอะไรแปลกๆ

ผู้ช่วยผู้กำกับ : แปลกยังไงครับ

พี่ขวด : ก็ตอนที่พี่จัด Make Up อยู่คนเดียว...พี่ได้ยินเสียงเด็กหัวเราะ

ผู้ช่วยผู้กำกับ : หูฝาดไปมั้งพี่

พี่ขวดนึกย้อนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในรถเทรลเลอร์

พี่ขวด : พี่เลยเผ่นออกมานั่งดับสติอารมณ์ที่เต้นท์นี่ยังไง

ผู้ช่วยผู้กำกับ : งั้นพี่ก็คุยกับวายุเองก็แล้วกันนะครับ

ในเทรลเลอร์ของวายุ เขากำลังเล่นเกมบนมือถือ

ทองหยิบ : นี่นายๆ นายเล่นอะไรน่ะ...น่าสนุกจัง

วายุหันหน้าไปตามเสียงนั้น เขาเห็นเด็กชายวัย 10 ขวบ หน้าตาน่ารัก ไว้ผมจุก แต่งกายเหมือนกุมารทอง แต่เครื่องประดับของเขาดูมีราคากว่าปกติ คลานออกมาจากบริเวณที่เป็นห้องน้ำ วายุมองเด็กชายคนนั้นด้วยความเอ็นดูโดยปราศจากความสงสัยว่าเป็นภูติผีปีศาจแม้แต่น้อย อะไรบางอย่างในใจของเขาทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยกับเด็กชายคนนี้โดยไม่มีสาเหตุ

วายุ : นี่หนู ตัวประกอบเค้าอยู่ข้างนอกโน่น แล้วนี่เราเข้ามาทำอะไรในนี้..รู้แล้ว มาแอบ”อึ” ในห้องน้ำใช่ไหมล่ะ

ทองหยิบ : เปล่าอึ...

วายุ : เปล่าอึ ... แล้วเข้ามาทำไม มาขโมยของในนี้เหรอ

ทองหยิบ : เปล่าขโมย คุณอาเจ้าขาบอกคุณทองหยิบว่า ขโมยเป็นบาป

วายุ : ชื่อทองหยิบเหรอเรา...

ทองหยิบ : คุณทองหยิบ ชื่อ คุณทองหยิบ...

วายุ : ชื่อเก๋าดี...ใครตั้งให้ พ่อ แม่เหรอ