บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 8 หน้า 4
สมเด็จพระพันวัสสา : รุจจาเทวี เจ้าอยู่ถึงในพระราชฐานชั้นใน มีกำแพงกั้นแน่นหนาถึงสามชั้น มีทหารรักษาพระองค์ใหญ่น้อยคอยปกป้องคุ้มภัยเจ้าเป็นร้อยเป็นพัน จะต้องเกรงกลัวสิ่งใดอีก เจ้าจงมองดูเด็กผู้หญิงทุกคนในวัยเจ้าทั้งกรุงศรีที่เป็นชาวบ้านชาวเมือง เขามีเพียงแค่กำแพงพระนครคุ้มภัยเพียงชั้นเดียว เขามิต้องหวาดผวายิ่งไปกว่าเจ้าหรอกรึ...
เจ้าฟ้ารุจจาเทวี แทบไม่ฟังและไม่เข้าใจในสิ่งที่สมเด็จพระพันวัสสารับสั่งเลย ขณะที่บุษบาน้ำตาคลอเพราะสงสารชาวบ้านชาวเมือง
สมเด็จพระพันวัสสา : จงจำคำย่าไว้ เจ้าถือกำเนิดมาเป็นขัตติยนารีแห่งกรุงศรีอยุธยา เจ้าไม่มีสิทธิ์แสดงความอ่อนแอใดๆ ไม่ว่าเจ้าจะต้องเจ็บปวด ทนทุกข์ทรมาน หรือเกรงกลัวต่อสิ่งใดที่เจ้าต้องเผชิญในชีวิต เพราะเจ้าต้องเป็นแบบอย่างแห่งราชสตรีที่ต้องทรงเป็นขวัญและ กำลังใจอันมั่นคงแก่ปวงสตรีทั้งแผ่นดิน เข้าใจที่ย่าพูดไหม...รุจจาเทวี
เจ้าฟ้ารุจจาเทวีน้ำพระเนตรไหล : หม่อมฉันเข้าใจเพคะ...สมเด็จย่า
ม.ล.พวงแก้วสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยอาการตกใจเพราะตั้งแต่เกิดมาท่านไม่เคยฝันเช่นนี้มาก่อนเลย
The Artist Studio by Wayu เอกมัย กรุงเทพมหานคร ปัจจุบัน พลอยนภา และ นรียืนดื่มไวน์กันอยู่มุมหนึ่ง
นรี : เฮ้อ ค่อย relax หน่อยค่ะ อดรับคลื่นเครียดๆ จากบ้านตาพิมานไม่ไหวค่ะ
พลอยนภา : จริงๆ พลอยเองก็เครียดไม่แพ้คุณน้าหรอกนะคะ
นรี : ความจริงก็เครียดกันทุกคนนั่นแหละค่ะ มันก็ทำใจยากนะคะ ที่คนใกล้ตัวอย่างพิมานจะหายตัวไปแบบนี้ นี่ เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ทราบ แต่พี่ว่า ยังไงเราก็คิดแง่บวกกันไว้ดีกว่านะคะ
พลอยนภา : พี่นรีคะ...
นรี : ว่าไงคะ
พลอยนภา : เป็นไปได้ไหมคะ ที่พี่พิมานจะไปติดผู้หญิงที่อยุธยา
นรีถอนใจ : พิมานที่พี่รู้จัก ไม่ใช่คนแบบนั้นแน่ๆ แต่ก็เอาแน่อะไรไม่ได้กับผู้ชาย เหมือนอย่างที่คุณน้าพวงแก้วพูดไว้ แต่ไม่น่าเป็นไปได้ พิมานไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้น ไม่ใช่แน่ๆ
พลอยนภา : นี่เขาจะรู้ไหมว่าเราเป็นห่วงเขาแค่ไหน...
โอภาสเดินเข้าหาหญิงทั้งสองนาง
โอ๋ : สวัสดีจ้า... คุณพลอยนภา นรี
นรี : สวัสดีค่ะ พี่โอ๋