บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 8 หน้า 5

พลอยนภา : สวัสดีค่ะ

โอ๋ : ติดอกติดใจบรรยากาศอันเลอเลิศของ The Artist Studio สิคะเนี่ย นี่แหละค่ะ เป็นอย่างนี้ทุกคนเลย ใครที่มาแล้วก็ต้องมาอีก มาแล้วก็ต้องมาใหม่ ติดใจเหมือนติดยาเสพติดเลยล่ะค่ะ

นรี : นี่พี่โอ๋...ทราบหรือยังว่าพิมานหายตัวไป

โอ๋ : ทราบแล้วจ้ะ วายุโทรมาบอก

นรี : อ้าว แล้วทำไมพี่ดูไม่เห็นเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรเลย นี่พิมานหายไปสองวันสองคืนแล้วนะพี่

โอ๋ : จะไปเดือดไปร้อนทำไม แค่สองวันเองนะ โอ๊ย ตายแล้ว นี่หนูจ๋า ผู้ชายบางคนนะ อยู่ๆ ก็หายตัวไปจากเราเป็นปีเป็นเดือน ไอ้เราก็สู้เป็นห่วงเป็นใย คิดว่าถูกฆ่าถูกแกง ที่แท้ก็แอบหนีไปอยู่กับเมียใหม่ สะใจไหมล่ะ

นรี : พี่โอ๋ พี่พูดยังกับไม่รู้จักพิมานอย่างนั้นแหละ

โอ๋ : นรี พูดเหมือนพิมานอายุ 6-7 ขวบนะ อีกไม่กี่ปี พิมานก็จะอายุสี่สิบแล้วนะ แล้วไอ้เรื่องฆาตกรรมก็ไม่น่าเป็นไปได้ หรือ Kidnap ก็ไม่น่าใช่ เพราะถ้าใช คนร้ายก็ต้องติดต่อกลับมาแล้ว ที่สำคัญ พิมานเป็นคนสมถะ ไม่มีใครเกลียด จะมีฆาตกรหน้าไหน ฆ่าคนดีๆ อย่างพิมานได้ล่ะจ๊ะ แต่ถ้าเกิดเป็นวายุไม่แน่นะ อาจจะเป็นคดีชู้สาวก็ได้

พลอยนภา : แล้วอยู่ๆ พี่พิมานจะหายไปได้ยังไงคะ

โอ๋ : เขาอาจจะเบื่อพวกเราก็ได้นะ ที่ชอบไปยุ่งกับชีวิตส่วนตัวของเขา เขาเลยขอปลีกวิเวกไปใข้ชีวิตส่วนตัวของเขาเองซักสองสามวันยังไงล่ะจ๊ะ นี่ คุณพลอย ชีวิตคนเราเนี่ยนะ มันไม่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหมือนในหนังในละครหรอกนะ ไม่แน่ อีกสองสามวันเขาอาจจะกลับมา แล้วก็มีเรื่องปรุงแต่งมาเล่าให้เราฟังเยอะแยะมากมาย สนุกยิ่งกว่าดูหนังดูละครนะคะ จะบอกให้

พลอยนภาไม่เห็นด้วย : คิดอย่างคุณโอ๋นี่ก็ดีนะคะ...สบายใจดี

โอ๋ : แล้วจะคิดให้ไม่สบายใจไปทำไมล่ะคะ คุณพลอย ป่วยการคิดให้สมองบวมเปล่าๆ คุณพลอยนภาขา สนุกกับชีวิตค่ะ ไม่แน่นะคะ วันพรุ่งนี้ อาจจะมีอะไรดีๆ เกิดขึ้นกับเราก็ได้นะ Enjoy Life…สนุกให้สุดเหวี่ยงค่ะไป ไปเต้นรำกันดีกว่า มา เร็ว ไปเต้นรำกันดีกว่านะคะ เชื่อพี่ 5 6 7 8 1 2 3 4 5 6 7 8….

นรี : หูย ไม่อยากเต้นน่ะ

พระตำหนักปรายข้าวตอก พ.ศ. 2303 สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอุทุมพรประทับนั่งทรงงานอยู่กับพระยาพิชัยฯ เพียงสองต่อสอง

พระเจ้าอยู่หัวอุทุมพร : ท่านอาจารย์หนักใจไหม

พระยาพิชัยฯ : กังวลใจมากกว่าพระพุทธเจ้าค่ะ