บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 4
บทประพันธ์ วาสนาบทโทรทัศน์ คนเขียนเงา
ที่บริษัทของสุนันทา สิริกันยากำลังเก็บเอกสารและของใช้สำนักงานลงกล่องเพราะต้องย้ายไปเป็นเลขาส่วนตัวของอ๋อง ใจดียืนมองอย่างเซ็งๆ
“เห็นกันอยู่หลัดๆ ไปซะแล้ว”
“พี่ใจดีคะ...ยังไม่ตายค่ะ”
“อุย…โทษๆ ใช้คำผิด เห็นกันอยู่แป๊บๆ ย้ายไปซะแล้ว”
“อยากให้มาเยี่ยมบ่อยๆมั้ยคะ มาได้นะคะ”
“โอย ไม่ต้องมารักอะไรนักหนา แต่…โทร.มาถ้ามีอะไรเม้าท์ เอ๊ย ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วย”
“ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะพี่ใจดี ที่ช่วยสอนงานหนู”
“ขยันๆ สู้ๆนะ บอสให้โอกาสแล้ว อย่าปล่อยให้หลุดมือ”
“ค่ะพี่ หนูจะทำให้ดีที่สุด”
ใจดีช่วยสิริกันยาเก็บของ ครู่หนึ่งอ๋องเดินเข้ามา
“เย็นนี้รีบกลับบ้านหรือเปล่าครับ คุณสิริกันยา”
สิริกันยามองอ๋องด้วยความแปลกใจ ในขณะที่อ๋องดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ
“พอดี ไอ้ณะ เอ่อ ณรังค์น่ะครับ มันอยากจะคุยกับผมก่อนเริ่มงาน”
“ค่ะ”
“ไม่ติดอะไรใช่มั้ยครับ อยากให้คุณไปด้วย จะได้เบรกดิไอซ์ ทำลายกำแพงกันก่อนร่วมงาน”
สิริกันยาลืมตัว “กำแพงฉันหนาค่ะ นายนั่นทะลุมาไม่ได้หรอกค่ะ”
“หือ????”
สิริกันยารีบแก้ตัว “เอ่อ คือหมายความว่า กำแพงหนาๆแบบดิฉัน ต้องอาศัยเจ้านายช่วยทำให้ทะลุค่ะ”
“ผมจะยินดีมากนะครับ ถ้าเราจะไม่มีกำแพงระหว่างกัน”
อ๋องยิ้มอย่างเป็นมิตรและจริงใจกับสิริกันยา แฝงบางอย่างซ่อนเอาไว้ในรอยยิ้มนั้น สิริกันยายิ้มรับ และรู้สึกประหลาดใจกับคำพูดของอ๋อง
ที่ล็อบบี้ โรงแรม THE GRAND ROYAL แม้นเทพกับณรังค์อยู่กันตามลำพัง
“ท่านชายคงจะทรงอยากคุยกับคุณหญิงตามลำพังนะกระหม่อม”
“ฉันต้องการให้แกอยู่ด้วย”
ณรังค์ไม่อยากรับรู้ความขัดแย้งระหว่างแม้นเทพกับปฐวี
“ถ้าหญิงวีอาละวาด ฉันต้องการคนช่วย”
“กระหม่อม ถ้าอย่างนั้น...กระหม่อมขอเวลาไปสั่งงานคุณวิเชียรสักครู่กระหม่อม”
“ฉันจะไปรอที่รถ อย่าให้นาน”
“กระหม่อม”