บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 4 หน้า 3
“ห่วงอนาคตตัวเองก่อนเถอะ นังกันยา เจ้านายเค้าให้โอกาสแล้วก็อย่าทำกระบิดกระบวน เค้าให้ไปไหน ทำอะไร...ก็อย่าเรื่องเยอะ”
“หนูรู้น่า”
“แต่ถ้าเห็นว่าคุยงานเรียบร้อย ก็หาทางเลี่ยง กลับบ้านเลย! อย่าลืม มีแต่ผู้ชาย เอ็งผู้หญิงคนเดียว นั่งอยู่กับเขาดึกๆดื่นๆมันไม่เหมาะ”
“สรุป หนูเสร็จงาน หนูรีบกลับ เคนะจ๊ะ เดี๋ยวจะบอกเจ๊หวานมาอยู่เป็นเพื่อน”
“ไม่ต้องบอกหรอก มันอยู่กับข้าแล้ว”
สิริกันยาสงสัย “มาทำอะไรกัน”
เจ๊หวานนั่งคำนวณเลขศาสตร์หน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ใกล้ๆศรีนวลชะโงกดูกระดาษเขียนทำนายตีความฝันศรีนวลรีบพยักหน้าเห็นด้วย
“อ๋อ…มันเอาขนมจีนมาให้ชิม ข้าซื้อไว้ให้เอ็งด้วย เผื่อหิวดึกๆ”
“แล้วไป หนูวางแล้วนะ อ้อ…หนูอนุญาตไม่เกินยี่สิบ แค่ขำๆพอนะย่า ถ้าเกินตัดงบเงินเดือน สวัสดีจ๊ะ”
สิริกันยายิ้มก่อนวางสายจากย่า
ศรีนวลเซ็ง ที่หลายรู้ทันหันมาบอกเจ๊หวาน “ตรงๆสิบ วิ่งอีกสิบ”
“ถูกขึ้นมาทำไง กลัวรวยจังเลยย่า!”
“มึงอย่ามาประชด หนอย!ดูถูก!! เดี๋ยวกูจะรวยให้ดู!!!”
“จะคอยดู!!! จดแล้วนะ!”
“เออ!”
ศรีนวลกำกับเจ๊หวานให้เขียนโพยหวยตามที่บอก
ส่วนสิริกันยาเดินมาหาอ๋องที่รอยิ้มรับเลขาส่วนตัวคนใหม่อย่างออกนอกหน้า สุนันทามองมาแล้วอดกังวลไม่ได้
ที่ห้องพักครู ละมุลนั่งซึมอยู่ที่โต๊ะ สวัสดิ์นั่งเตรียมการสอนอยู่ที่โต๊ะใกล้ๆมองมาที่ละมุลด้วยความเป็นห่วง แต่ไม่กล้าเข้าไปครูต้อย ครูรุ่นพี่นั่งมองมาที่ทั้งคู่แล้วนึกเห็นใจสวัสดิ์เสียงกระดิ่งเลิกเรียนดังขึ้น ละมุลตกใจ รีบเรียกสติกลับมา เก็บข้าวของ เตรียมกลับบ้าน
ละมุลยังมีสีหน้าเครียด และยังท่าทางไม่อยากกลับบ้าน สวัสดิ์เดินเข้ามาหาละมุลด้วยความเป็นห่วง
“ครูละมุลครับ...”
ละมุลยังดูไม่สบายใจ ตอบเสียงตึงๆ “ฉันขออยู่คนเดียวได้มั้ยคะ”
สวัสดิ์อึ้ง ละมุลรีบเดินหนีไป สวัสดิ์มองตามตาละห้อย จะเดินไปอีกทางแต่ก็อดหันมามองไม่ได้ และเดินตามไปด้วยความเป็นห่วงและคอยหลบไม่ให้ละมุลเห็น ละมุลขึ้นซ้อนท้ายวินมอเตอร์ไซค์ สวัสดิ์ได้แต่ชะเง้อมองจนเจอครูต้อย
“เฮ้ย!!! พี่ต้อย!!”
ครูต้อยมองสวัสดิ์ด้วยสายตาจริงจังจนสวัสดิ์งง
“เมื่อไหร่มันจะได้เรื่องเล่า ครูสวัสดิ์ มัวแต่ไม่กล้า เดี๋ยวตาอยู่ก็มาคว้าไปจนได้”
“คงไม่มีวันกล้าแล้วล่ะครับ”
“เอ๊า เราก็พูดให้ฮึด นี่กลับฝ่อลงไปซะอีก”
“ครูละมุลพูดชัดเจนกับผมแล้วนี่ครับว่า...เป็นได้แค่เพื่อน”