บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 11 หน้า 2
“ความจริงไม่ใช่สิ่งที่พวกมันอยากได้! ยิ่งปฏิเสธ มันยิ่งเล่นไม่เลิก!เกียรติยศของฉัน ไม่ได้มีไว้ให้เป็นขี้ปากใคร!เพราะฉะนั้น เรื่องนี้ มันต้องจบด้วยวิธีนี้เท่านั้น!”
ณรังค์อึ้งที่แม้นเทพยังยืนยันคำสั่งเดิม
ที่ห้องพัก ปฐวีเริ่มอ่อนแรง สู้แรงเกียรติศักดิ์ไม่ได้ เธอร้องไห้ออกมา ร้องขอความช่วยเหลือ อย่างหมดท่า
“ช่วยหญิงด้วย.....ช่วยหญิงด้วย...”
เกียรติศักดิ์ไม่ยอมหยุดน้ำตาปฐวีเอ่อขึ้น เธอมองเห็นภาพณรังค์แวบเข้ามาในความคิด
“ช่วยหญิงด้วย...”
ปฐวีหวนคิดถึงความรักที่เธอมีต่อณรังค์ในอดีตวันนั้นณรังค์จับมือเธอมองสายน้ำที่ทอดยาว เจือรอยยิ้มที่ทั้งสองมีให้กันเต็มไปด้วยความรัก สายตาแห่งความรักและความปรารถนาดีที่มีต่อกันของคนทั้งคู่ทำให้รับรู้ได้ถึงความสุขในหัวใจของเขาทั้งสองณรังค์กับปฐวีจับมือเดินไปด้วยกัน ต่างคนต่างมองตากันราวกับโลกทั้งใบเป็นสีชมพู
ปฐวีหยุดร้องไห้ หยุดโวยวาย มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมา นอนนิ่งไม่ต่อต้านแข็งขืนกับเกียรติศักดิ์ จนอีกฝ่ายตกใจ
“คุณหญิง...คุณหญิง...”
เกียรติศักดิ์ตกใจ คิดว่าปฐวีช็อกเขาลุกขึ้นมาดูอาการ
“คุณหญิง เป็นอะไรไป คุณหญิง!!!”
ปฐวียังนอนนิ่ง ยังเห็นภาพณรังค์ยิ้มหัวเราะร่าเริงให้อยู่ไกลๆ เสียงเรียกดังมาไกลๆ
“คุณหญิง....คุณหญิง...”
ปฐวียิ้มให้กับภาพของณรังค์ทั้งน้ำตา เธอคิดว่าณรังค์เรียกหาเธอ
“คุณหญิง...”
ปฐวียืนมือไขว่คว้าหาณรังค์ เสียงของณรังค์ซ้อนด้วยเสียงเรียกของเกียรติศักดิ์
“คุณหญิง!!!!”
แล้วจู่ๆ ภาพของณรังค์หายไป ปฐวีตกใจ ยิ่งไขว่คว้า หลุดปากเรียกณรังค์ออกไป
“ณะ….”
เกียรติศักดิ์เขย่าตัวปฐวีเรียกสติเมื่อได้ยินเรียกชื่อณรังค์
“คุณหญิง...”
สติของปฐวีกลับมา เห็นหน้าเกียรติศักดิ์ กลายเป็นความโกรธ หยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะข้างหัวเตียงฟาดหัวของเกียรติศักดิ์
“โอ๊ย!!!”
ปฐวีมองเกียรติศักดิ์ด้วยความเกลียดชัง
ที่หน้าห้อง แม้นเทพสั่งประคอง
“ประคอง!”
“เพคะ”
“จัดการให้มันแต่งกันไปเงียบๆ! ไม่ต้องจัดงาน ไม่ต้องเชิญใคร ให้มาถามอะไรฉันอีก แค่นี้ก็อายคนพอแล้ว!”
แม้นเทพปิดประตูใส่หน้าณรังค์ ณรังค์อึ้งพูดอะไรไม่ออก ละมุลเสียใจกับคำสั่งของแม้นเทพ ที่ไม่เคยให้เกียรติประคอง
ณรังค์ท้อไม่รู้จะหาทางออกจากเรื่องนี้อย่างไร
ที่ห้องพัก ปฐวีไล่เกียรติศักดิ์ ที่ยืนหัวแตกเลือดซิบ
“ไปให้พ้น!!! ไป๊!!! ไม่งั้น ฉันจะแจ้งความ!”