บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 11 หน้า 4
ที่บ้านสวัสดิ์ เขาอ่านข่าวกอสสิปเรื่องณรังค์กับละมุลในมือถือจู่ๆ เสียงมือถือดังขึ้น ครูต้อยโทร.เข้ามา ไม่อยากคุยแต่เขาตัดสินใจรับ
“อ่านข่าวที่พี่ส่งลิงก์ให้หรือยัง”
“อ่านแล้วครับ พี่ต้อย...”
“คนนี้ใช่มั้ย...แฟนครูละมุล”
“ก็….คงจะใช่ครับ”
“ครูไม่เป็นไรนะ”
“ผมโอเคพี่...ไม่เป็นไร...เป็นอย่างอื่นไม่ได้ ก็เป็นเพื่อน ครับ ขอบคุณครับ”
สวัสดิ์วางสาย มองรูปละมุลที่ยังวาดค้างไว้ สวัสดิ์หยิบดินสอวาดภาพนั้นต่อด้วยความตั้งใจอยากวาดให้เสร็จแม้จะเป็นได้แค่เพื่อนแต่เขายินดี
ที่ห้องนอน ละมุลนอนร้องไห้บนเตียงไม่หยุด ประคองเดินเข้ามาหา ละมุลแกล้งหลับ
“ละมุล”
ละมุลไม่ตอบ ประคองก้มลงมองหน้าละมุล เห็นคราบน้ำตา ค่อยๆเช็ดให้อย่างเบามือ
“ร้องทำไม ต้องยิ้มสิ ในที่สุดลูกก็กำลังจะได้แต่งงานกับคนที่ลูกรัก”
“พี่ณะไม่ได้รักหนู...”
“แต่งไปเดี๋ยวก็รักได้ ลูกแม่ออกจะน่ารัก รักได้ไม่ยากหรอก”
“มันไม่ง่ายอย่างที่แม่พูดหรอก...หนูรู้ พี่ณะกำลังรักคนอื่น”
“ใคร”
“สิริกันยา เลขาพี่ณะ”
ประคองฟังแล้วนิ่งอย่างมีเลศนัย
คืนนั้น สิริกันยานั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ที่บ้านเธอเปิดเว็บกูเกิล กดช่องค้นหา “สมัครงาน” เพื่อหางานใหม่
ที่ผับแห่งหนึ่งณรังค์นั่งกุมขมับ ส่วนอ๋องตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่ณรังค์เล่า เขาเรียกพนักงานมาเสิร์ฟอีก
“อีกแก้ว”
อ๋องมองณรังค์ที่ยังนั่งมองแก้วเครื่องดื่มนิ่งอยู่เหมือนเดิม
“สั่งมาดูเฉยๆ?”
“อืม ตอนนี้สติเป็นสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุด เพราะทุกคนรอบตัวฉัน...มีแต่คนขาดสติ”
“แล้วสั่งมาทำไม”
“สีสวยดี”
พนักงานเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้อ๋อง
“คิดว่าใครเป็นคนปล่อยรูปแกกับน้องสาว”
“เดาไม่ยาก”
“อ้อ ทำทำไมวะ”
“เพื่อให้ฉันมานั่งอยู่แบบนี้ไง...ไม่มีความสุข เพราะต้องแต่งงานกับคน ที่ไม่ได้รัก เหมือนที่เค้าต้องเจอ”
“โคตรเจ้าคิดเจ้าแค้น….แล้วเอาไงต่อ”
“ยังไม่รู้”