บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 21
บทประพันธ์ วาสนา บทโทรทัศน์ คนเขียนเงา
ณรังค์ได้สติไม่อยากร้องไห้ให้สิริกันยาเห็น เขารีบคว้ามือถือแล้วลุกจากห้องไป สิริกันยาเป็นห่วงจะเดินตามแต่ณรังค์สั่งเด็ดขาด
“ไม่ต้องตามมา!”
สิริกันยามองตามณรังค์อย่างเป็นห่วง และลังเลจะทำอย่างไรดี
ณรังค์หนีไปดาดฟ้าของโรงแรม เขาเต็มไปด้วยความเสียใจจนอัดแน่นตะโกนลั่น
“ไม่!!!!!”
ณรังค์ยืนคว้าง เสียงลอยหายไปกับสายลม...เขาร้องไห้เสียใจ และคิดว่าไม่มีใครเห็น จึงปล่อยความอัดอั้นออกมาสิริกันยายืนตามขึ้นมาด้วยความห่วงใยและสงสาร เธอแอบยืนเป็นกำลังใจและเคียงข้างและอยากให้ณรังค์ได้ระบายแม้ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ตาม
ณรังค์ตั้งสติ ครู่หนึ่งเขาหยุดร้องไห้แล้วและลุกขึ้นพร้อมจะจัดการเรื่องของประคองพอหันกลับมาจึงพบสิริกันยายืนอยู่ด้านหลัง
“ตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่ที่คุณห้ามนั่นแหละ”
“ไม่เคยคิดจะฟัง?”
“ฟังค่ะ...แต่เผื่อว่าจะช่วยอะไรคุณได้ เลยตามมา”
“นั่นแหละ เค้าเรียกไม่ฟัง”
สิริกันยายิ้มและรู้ตัวว่าดื้อ แต่ณรังค์กลับรู้สึกได้ถึงรอยยิ้มแห้งการปลอบประโลมที่ดี เขายิ้มตอบกลับสิริกันยา
“คุณ...โอเค...ขึ้น...แล้วใช่มั้ยคะ”
“อืม”
“คุณคงเสียใจมาก”
“อืม”
“มันคงเป็นเรื่องร้ายแรงมาก”
“ที่สุดอีกครั้งหนึ่งในชีวิตผม”
ณรังค์ยื่นมือถือตัวเองให้สิริกันยาดู
มุมหนึ่งของวังจงสวัสดิ์ประคองเดินหน้าเครียดพูดพึมพำคนเดียวชื่นกับสีดาช่วยกันทำความสะอาดมองตามประคองอย่างแปลกใจ สีดาเอ่ยขึ้น “คุณประคองเป็นอะไรอีกแล้ว”