บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 21 หน้า 2
ชื่นแนะ“ฉันว่า...เราตามไปดูแกตามที่คุณณรังค์สั่งไว้ดีกว่า ดูสิ พูดคนเดียวด้วย ฉันกลัวจัง”
“กลัวแกเป็นบ้าเหรอพี่ ไม่ต้องกลัวหรอก เป็นแล้วล่ะโทรเรียกโรงพยาบาลให้มารับตัวเลยเหอะ”
“นังนี่! อาจจะแค่เครียดมากก็ได้ ไม่ถึงขนาดนั้น!ฉันเคยดูรายการในทีวีคุณหมอบอกว่า เดี๋ยวนี้คนเราเครียด ง่าย อาจทำให้ตัดสินใจทำอะไรที่ขาดสติ ต้องคอยสังเกตดู อย่าปล่อยให้อยู่คนเดียว”
“รออะไรอยู่ล่ะ”
“ฉันจะไปตามลุงจงมาด้วย”
ประคองเข้าห้องมาแล้วรีบล็อกประตู เดินพล่านอย่างร้อนใจ
“ฉันเห็น…มันมองฉัน”
ประคองนึกย้อนภาพตอนแม้นเทพมองมาที่ตน ประคองขยับจะฉีดอากาศเข้าไปในสายน้ำเกลือแม้นเทพลืมตากลั้นใจ ออกแรง ยกแขนข้างที่ยังมีแรง เหวี่ยงไปโดนประคอง เธอตกใจหันมาเห็นแม้นเทพกำลังลืมตามองมา
ประคองสงสัย
“แต่…ทำไม”
ประคองหันไปมองแม้นเทพแต่ยังนอนนิ่งหลับตาเธอบอกพยาบาล
“เมื่อกี้ ท่านชาย...”
“คะ???”
“ท่านชายเหมือนจะฟื้น..”
“อ๋อ ไม่หรอกค่ะ คุณคงตาฝาด”
ประคองย้อนคิดแล้วเครียด เริ่มพึมพำกับตัวเอง
“ไม่หรอก...มันไม่ได้ยินที่ฉันพูด...ฉันตาฝาด...มันยังไม่ฟื้น ทุกอย่างเรียบร้อยดี ใครก็ทำอะไรฉันไม่ได้!”
บรรจง ชื่น สีดามารวมตัวกันอยู่หน้าประตูห้องประคอง
บรรจงบอกชื่น“นังชื่น แกเคาะ”
ชื่นเกี่ยงสีดา “นังสีดา เคาะซิ”
“ได้ถูกด่าสิ”
“รู้ได้ไง ลองหรือยัง”
ไม่ทันขาดคำ เสียงประตูดังปังมาจากข้างใน
“เฮ้ย!!! /ว้าย!!”
ประคองตะโกนมาจากข้างใน
“อย่ามายุ่งกับฉัน!!”
สีดาเผ่น “ไม่ต้องลองแล้วพี่!”
บรรจง ชื่น สีดา วิ่งแจ้นออกไปแล้วก็กลับเข้ามาใหม่ แต่อยู่ห่างจากประตู