บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 22
บทประพันธ์ วาสนา บทโทรทัศน์ คนเขียนเงา
ในความมืดของห้องนอนใน วังจงสวัสดิ์ ปัฐวีนอนเหงื่อแตก กระสับกระส่าย เธอโดดเดี่ยว และอยู่ตามลำพังไม่ได้ จึงลุกออกจากห้อง เปิดประตูเรียกหาณรังค์ ตลอดเวลา
“ณะ...ณะ อยู่ไหน...ณะ....”
ในห้องรับแขก ณรังค์ยื่นปืนส่งคืนให้เกียรติศักดิ์
“มันอยู่กับแกได้ยังไง!!!! เมียฉันเอามาให้แกยิงฉันเหรอ!”
“คุณเก็บมันไปก่อนดีกว่า”
ปฐวีโผล่พรวดเข้ามาแย่งปืนจากมือของณรังค์ เล็งไปที่เกียรติศักดิ์
“ฉันจะเป็นคนยิงแกเองต่างหาก!”
ปฐวีลั่นไกทันทีท่ามกลางความตกใจของณรังค์และเกียรติศักดิ์ แต่ปืนไม่มีกระสุน
“ทำไม!!!! ทำไม!!!”
ณรังค์หยิบแม็กกาซีนยกระสุนปืนออกมาจากกระเป๋ากางเกง ชูขึ้นมาปฐวีมองด้วยความเจ็บใจ เข้าไปแย่งกระสุนจากณรังค์
“เอามา!!!”
“คุณหญิง! อย่า!!!”
“ไม่!!! หญิงจะฆ่ามัน!!! หญิงเกลียดมัน!มันกับหญิงอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้!”
เกียรติศักดิ์เห็นความโกรธเกลียดของปฐวีแล้วเจ็บปวด
“คุณหญิงเที่ยวไล่ฆ่าใครต่อใครที่ตัวเองเกลียดแบบนี้ไม่ได้! อยากได้ชื่อว่าเป็นฆาตกรหรือไง!”
ปฐวีร้องไห้วางปืนลง เกียรติศักดิ์โกรธมาก ก่อนจะตั้งสติรีบเข้าไปหยิบปืนและกระชากแม็กกาซีนกระสุนมาจาก
ณรังค์
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้!”
“ฉันไม่กลับ!”
“หรือจะให้ยิงทิ้งทั้งคู่!”
เกียรติศักดิ์ใส่กระสุนด้วยความรวดเร็ว แล้วเล็งไปที่ณรังค์
“จะทำอะไร!!!!”
“จะยิงมันทิ้ง! ถ้าไม่มีมัน ผมก็ไม่ต้องระแวง ว่าเมื่อไหร่คุณหญิงจะลุกมาฆ่าผมอีก เพื่อจะได้มีอิสระไปอยู่กับมัน”
ปฐวีรีบพูดขึ้น “ฉันจะกลับ!!!”
เกียรติศักดิ์ประกาศลั่นกับณรังค์
“อย่าสะเออะมาเจอเมียฉันอีก ไม่อย่างนั้น แกได้ตายจริงๆแน่”
เกียรติศักดิ์เก็บปืนรีบกลับไปณรังค์ถอนใจมองอย่างเป็นห่วงปฐวี
ปฐวียอมกลับคอนโดไปกับเกียรติศักดิ์
“ในที่สุดก็ชนะ สมใจแล้วใช่มั้ย!”
“จะมีอะไรทำให้ผมมีความสุขได้มากกว่า...ทำให้คุณหญิงยอมทำตามคำสั่งของผม..ไม่มี”