บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 22 หน้า 2
“ไม่ได้สนใจสินะ ว่าฉันกลับมาเพราะอะไร”
“ผมไม่สน!”
“แต่ฉันจะบอกให้รู้...ฉันกลับเพราะฉันอยากให้คุณเห็นสายตาของฉัน....ว่ามองคุณด้วยความรังเกียจเหมือนมองสัตว์เดรัจฉาน!”
“บอกแล้วไง...ว่าไม่สน! แต่ผมว่าคุณหญิงคงจะอกแตกตายไปซะก่อน ที่จะทำให้ผมรู้สึกกับสายตาของคุณหญิง”
ปฐวีจ้องเกียรติศักดิ์ด้วยสายตาเกลียดชัง เกียรติศักดิ์ไม่หลบตา มองกลับด้วยสายตาเยาะเย้ย
ปฐวีทนไม่ไหว เดินหนีเข้าไปในห้องนอน
“ผมยังคุยไม่จบ”
ปฐวีเดินเข้ามาในห้อง เกียรติศักดิ์ตามเข้ามาในห้องนอน แล้วปิดประตูเกียรติศักดิ์เข้ามากอดปฐวีจากด้านหลัง
“เอาปืนผมไปตั้งแต่ตอนไหน เอาไปทำอะไร!”
ปฐวีนิ่งไม่ตอบ
“นอกจากจะยิงผมแล้ว จะเอาไปยิงใครอีก”
“เรื่องของฉัน!”
“ให้เดา…แบบนี้คงหนีไม่พ้น…จะไปฆ่าศัตรูหัวใจของตัวเองซินะแต่ไม่สำเร็จ…เพราะไอ้เด็กในบ้านมันปกป้องคนที่มัน รักไว้ได้ และก็เก็บปืนคืนมาให้ผม “
“ไม่จริง!!!”
“อะไรไม่จริง!”
ปฐวีพูดไม่ออก
“เรื่องเอาปืนไปไล่ยิงผู้หญิงคนนั้น หรือที่ไอ้เด็กในบ้านมันไม่ได้รักคุณหญิง!!!! เรื่องไหนที่ไม่จริง!”
“ทุกเรื่อง!”
“ขอเตือนก่อนที่คุณหญิงจะกระอักเลือดตายเพราะ ความจริง!....เลิกพล่านไล่จับสิ่งที่ไม่มีวันเป็นของตัวเอง ซะที เพราะคุณหญิงจะไม่มีทางได้มันมา! ไม่มีวัน!!!”
“บอกตัวแกเองเถอะ!”
ปฐวีเดินหนี เกียรติศักดิ์โกรธกระชากตัวปฐวีหวังจะปล้ำเมีย
“ปล่อย!!! ปล่อย!!! อย่ามาถูกตัวฉัน ปล่อย!!!ฉันเกลียดแก เกลียด เกลียด!!!”
“เกลียดอะไรก็ได้อย่างนั้นแหละคุณหญิง ชีวิตนี้ยังไงคุณหญิงก็หนีผมไม่พ้น คุณหญิงต้องเป็นของผม ของผม!!!”
เกียรติศักดิ์ไม่ฟัง ทั้งรักทั้งโกรธอยากเอาชนะ ทันใดนั้นปฐวีเกิดอาการคลื่นไส้ จะอาเจียน
“เป็นอะไร คุณหญิง”
ปฐวีวิ่งเข้าห้องน้ำ เกียรติศักดิ์นึกสงสัยในอาการอาเจียนของปฐวี
“ไม่สบายเหรอ”
ปฐวีอาเจียนเสร็จกดชักโครก หยิบกระดาษเช็ดปากมองเกียรติศักดิ์อย่างรังเกียจ
“เวลาที่ต้องอยู่กับอะไรที่เกลียดและขยะแขยงมากๆ มันจะอ้วก!”
ปฐวีปิดประตูห้องน้ำใส่หน้าเกียรติศักดิ์โกรธ เหนื่อยและไม่อยากตอแย
ปฐวีร้องไห้ด้วยความอัดอั้น เสียใจ ที่ทำอะไรไม่ได้ แล้วคิดถึงคำพูดของเกียรติศักดิ์ที่เยาะเย้ยเรื่องณรังค์ไม่รักเธอ