บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 24 (จบบริบูรณ์)
บทประพันธ์ วาสนา บทโทรทัศน์ คนเขียนเงา
ปฐวีมองณรังค์ด้วยความเสียใจ ฝืนยิ้ม ไม่ยอมรับ และเข้าไปกอดณรังค์
“ไม่จริงหรอก ณะพูดด้วยความกลัว กลัวว่าจะถูกไอ้เกียรติศักดิ์มันทำร้ายอีก พักให้หายดีก่อนนะ อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย...”
“คุณหญิง.....ฟังผม....”
“ไม่ ณะนั่นแหละฟังหญิง ไม่ต้องกลัว หญิงจะขายทุกอย่างที่เป็นของหญิง แล้วเราจะหนีไปด้วยกัน เงินที่หญิงมี พาเราไปไหนก็ได้ที่ไอ้เกียรติศักดิ์มันไม่มีวันตามหาเราเจอ”
“พอได้แล้วคุณหญิง!เลิกหลอกตัวเองสักที! ผมจะไม่หนีไปไหนกับคุณหญิงทั้งนั้น! เพราะผมไม่ได้รักคุณหญิง! ได้ยินมั้ย ว่าไม่ได้รัก!”
ปฐวีเจ็บจนพูดไม่ออก สิริกันยานิ่งฟังอยู่ข้างนอกด้วยความตื่นเต้น
“หญิงไม่ได้หลอกตัวเอง ณะนั่นแหละหลอกหญิง!!! ถ้าณะไม่ได้รักหญิง ณะสัญญาทำไมว่าจะอยู่กับหญิง ไม่ทิ้งหญิงไปไหน!”
“ที่ผมสัญญาไม่ใช่เพราะรักคุณหญิง แต่เพื่อปกป้องไม่ให้คุณหญิงทำร้ายสิริกันยา ผู้หญิงที่ผมรัก!!!”
ปฐวีตกใจ สิริกันได้ยินณรังค์พูดว่ารักเธอ
“ณะโกหกหญิงว่าไม่รักมันเหรอ?”
“ใช่! ผมโกหก ทั้งที่ความจริง ผมรักเค้ามาก คิดถึงเค้าทุกวัน ไม่มีวันไหน ที่ผมไม่อยากเห็นหน้าเค้า”
“ไม่จริง! หญิงไม่เชื่อ ว่าณะจะลืมหญิงได้ ณะเจอมันแค่ไม่นาน มันไม่มีทางทำให้ณะลืมหญิง ลืมความรักของเราได้ หญิงไม่เชื่อ!”
“ผมลืมความรักของเราไปนานแล้ว...เพราะมันไม่ใช่ความรัก! คุณหญิงแค่ใช้ผมเป็นเครื่องมือ ทำร้ายคนที่คุณหญิงโกรธเกลียด!”
“ไม่ใช่!”
“ใช่!...คุณหญิงต้องการทำให้ท่านชายอับอาย ถ้าลดตัวลงมารักกับไอ้สถุลอย่างผม คุณหญิงต้องการเห็นละมุลเจ็บปวด ถ้าต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก คุณหญิงต้องการเอาคืนคุณเกียรติศักดิ์ด้วยการใช้ผม เพื่อทำลายศักดิ์ศรีของเค้าเหมือนกับที่เค้าทำกับคุณหญิง คุณหญิงไม่อยากเสียหน้าและรู้สึกแพ้ ถ้าผมจะรักสิริกันยา!!!”
“ไม่จริง! หญิงรักณะ อยากให้ณะรักหญิง อยู่กับหญิง เป็นของหญิงที่หญิงทำทุกอย่าง เพื่อให้ณะได้อยู่กับหญิง ให้เราได้รักกันอยู่ด้วยกัน!!!”
“คนที่คุณหญิงควรจะรักและอยู่ด้วย คือคุณเกียรติศักดิ์ และลูกที่กำลังจะเกิดมา! “
“ณะรู้....”
ณรังค์พยักหน้า สิริกันยาตกใจที่รู้ว่าปฐวีท้อง
“หยุดทำร้ายตัวเอง ทำร้ายคนอื่น ตั้งสติให้ดี มองให้เห็นความจริง คุณหญิงมีสามี ที่พร้อมจะรักคุณหญิง คุณหญิงกำลังจะมีลูกลูกที่จะทำให้ชีวิตคุณหญิงมีความหมาย และมีเป้าหมาย”
“หญิงเกลียดไอ้เกียรติศักดิ์ หญิงไม่ได้อยากมีลูกกับมัน! ความจริงที่หญิงมองเห็นคือหญิงรักณะ ไม่เคยเปลี่ยน เคยรักยังไง ก็ยังรักอย่างนั้น”
ณรังค์มองปฐวีด้วยความสงสาร แต่ไม่ยอมใจอ่อนเหมือนที่ผ่านมาสิริกันยาฟังอย่างสะเทือนใจ