บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 3
ณรังค์นอนพักที่ห้องพักฟื้น เขาเหม่อมองไปข้างนอก คิดหนักเรื่องปฐวีจนเขาไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู จนสิริกันยาเข้ามาในห้อง
“คุณณรังค์คะ”
ณรังค์ดีใจที่หันไปแล้วพบว่าเป็นสิริกันยา
“คุณ...”
“ย่าทำมาให้ค่ะ ซุปบำรุงสุขภาพ แก้ช้ำใน”
“ฝากขอบคุณย่าด้วยนะ...ขอบคุณคุณด้วย ขอบคุณที่ช่วยพาผมมาโรงพยาบาล”
ณรังค์มองตาสิริกันยาอย่างอ่อนโยนจนอีกฝ่ายเขิน
“กินเลยนะคะ เดี๋ยวฉัน...ป้อน”
“อืม”
ณรังค์มองสิริกันยาไม่วางตา สิริกันยาเทน้ำซุปลงถ้วยพลางมองณรังค์ ที่นั่งรออย่างมีความสุข
สิริกันยาตักซุปป้อนณรังค์คนป่วยจ้องคนป้อนไม่วางตาจนสิริกันยาเขิน หลบตา
“มองผมหน่อยสิ”
“ฉันต้องมองช้อนมองซุป เดี๋ยวหก”
“มองผมก่อน ค่อยตัก”
“อ่ะ มองแล้ว”
“ดีจัง”
“อะไรดี”
“พูดไม่เพราะ”
“คุณไม่ใช่เจ้านายฉันแล้วนะ”
“นั่นสินะ...ไม่ใช่เจ้านายแล้ว แล้ว...เป็นอะไรดี”
“รีบๆกินเถอะค่ะ กินตอนยังร้อนๆเย็นแล้วไม่อร่อยหรอก”
ณรังค์จับมือสิริกันยา
“ตอบผมหน่อย”
“กินก่อนนะคะ แล้วฉันจะตอบคุณ อ่ะ”
“ผมรักคุณ”
สิริกันยาเขิน มองหน้าณรังค์นิ่ง สายตาเต็มไปด้วยความรักเธอวางถ้วยซุปณรังค์รวบมือของสิริกันยาเอาไว้
จับมือณรังค์แทนคำตอบและยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
ในบ้านสิริกันยา ศรีนวลกับเจ๊หวานร่วมวงอาหารกลางวัน ศรีนวลตักซุปแกงจืดป้อนเจ๊หวาน
ศรีนวลทำท่าป้อนซุป “กินซุปร้อนๆหน่อยนะคะคุณณรังค์ย่าฉันตั้งใจมากๆ ทำมาให้คุณ คุณจะได้แข็งแรงเร็วๆ”
เจ๊หวานแซ็ว “เอ่อ...ท้องผมจะเสียมั้ยครับ คุณกันยา”
“อีนี่!!!! ทำเสียอารมณ์กูหมด”
“แหมๆๆๆๆๆ ถึงขั้นเอามามโน”
“ก็กูลุ้น อยากให้นังกันยามันมีความสุขสักที เห็นมันรักของมันไม่ยอมลืม ย่าอย่างกูจะทำอะไรได้ ก็ต้องเชียร์”
“ย่า...คนของเราไม่ได้คิดไปเองข้างเดียวใช่มั้ยไอ้คุณณะมันจะโอเคมั้ยอ่ะ”