บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 7 หน้า 5

อนุศนิยาหน้าเสีย ชาติฉกาจวางแก้วไวน์เปล่าๆ ลง  มิรันตรีที่แอบมายืนอยู่โต๊ะใกล้ๆ กันถึงกับหันมาสบตากับอนุศนิยา อนุศนิยาส่งไวน์ของเธอให้มิรันตรี  มิรันตรีดื่มแทนแล้วเอาแก้วมาคืนให้อนุศนิยาวางไว้ตบตาชาติฉกาจ

ไวน์แก้วใหม่ถูกเสิร์ฟ ชาติฉกาจยิ่งคึกกว่าเดิม นุดียืนลุ้นมาจากระยะไกล “รสชาติของคุณไม่มีบาลานซ์ ไม่หวาน  มีแต่ฝาด ไม่มีกลิ่นผลไม้  สัมผัสไม่ได้ว่าตัวตนของคุณจริงๆ เป็นองุ่นพันธุ์ไหน “

อนุศนิยาอึดอัดกว่าเดิมแต่ชาติฉกาจไม่รู้ตัว ระหว่างนั้นโสมมิกาเดินเข้ามาเป็นเซเลบในงาน  พอโสมมิกาเข้ามาคนก็รุมถ่ายรูปกันพรึ่บพรั่บ โสมมิกาอึ้งเมื่อเห็นอนุศนิยายืนจิบไวน์อยู่กับเจ้าของงาน

ชาติฉกาจวางแก้วเปล่าลง หลังจากเพิ่งชิมไวน์แก้วล่าสุด“ไม่มีความซับซ้อนของกลิ่นรส  ชิมแล้วผมได้แต่กลิ่นเงินโชยมา รู้ว่าแพงแต่มันเต็มไปด้วยความพยายาม  ผมไม่ได้กลิ่นสายลม แสงแดด  มวลอากาศจากไร่  ได้แต่กลิ่นเงินลงทุนของเจ้าของที่ทุ่มลงไป”

สีหน้าของอนุศนิยาเริ่มจะหมดความอดทน  มิรันตรีเริ่มเมาหลังจากที่ต้องคอยดื่มแทนอนุศนิยาแก้วแล้วแก้วเล่า

ชาติฉกาจชิมไวน์แก้วสุดท้ายจนหมด  เริ่มเซนิดๆ  มองหน้าอนุศนิยาระยะใกล้ “สรุปผมว่าคุณเป็นไวน์ที่ตายแล้วอนุศนิยา ดื่มแล้วไร้คุณค่าให้จดจำ คุณทิ้งนามบัตรเอาไว้กับเลขาผมนะ  แล้วถ้าผมสนใจร่วมลงทุนกับคาซ่าผมจะติดต่อไป”ชาติฉกาจเดินไป ทิ้งให้อนุศนิยายืนอึ้งอยู่

มิรันตรีที่แทบไม่มีสติ แต่ก็ยังรีบเข้ามาหาอนุศนิยาทันที “เฮ่ย  นุศ  ไหวรึเปล่า  ยืนให้เขาด่าเอาๆ อยู่ได้”

อนุศนิยาเจ็บใจแต่ก็พยายามข่มอารมณ์เต็มที่

โสมมิกากำลังยืนดื่มกับแขกในงาน  พอเห็นอนุศนิยาประคองมิรันตรีที่เมาผ่านมา โสมมิกาก็รีบออกมาดักหน้าทันที  ท่าทางของโสมมิกาดูเมาๆ แล้วเหมือนกัน “ไปสนิทกันตอนไหน  อย่าบอกนะว่าคบไปเพื่อปั่นผลโหวตน่ะ”

“มิรันตรีเป็นเพื่อนสมัยเรียนของเรา เธอคงไม่เคยใส่ใจใครเลยสินะ”

มิรันตรีเข้าไปตบบ่าโสมมิกาแบบสนิทสนม “สวัสดีเพื่อนโสม”

โสมมิกามองมิรันตรีเหยียดๆ แล้วหันไปกัดอนุศนิยาต่อ “ฉันใส่ใจแต่เธอนั่นแหละอนุศนิยา จะมาจับผู้ชายรายใหม่ ก็อย่าลืมเอามาให้ฉันเจิมก่อนล่ะ  ชอบสอยของเหลือจากฉันนี่นา ผู้ชายไม่ผ่านฉันมา ไม่ถูกปากเธอหรอก จริงไหม!”

ชยากรเพิ่งมาถึงงาน  พอเห็นอนุศนิยาอยู่กับโสมมิกาก็รีบเข้ามาหา “นุช..” เขามองโสมิกาแบบระแวง “มีอะไรกันรึเปล่า”

“สงสัยยายนุศมันคงเบื่อชยาแล้วล่ะ  เมื่อกี๊เห็นไปอ่อยเจ้าของงานด้วยนะ  นี่จะหาเหยื่อเอามาไว้คบบังหน้าจะได้ตบตาไม่ให้ใครรู้ว่ากินกันเองสิท่า”

“รู้สึกเรื่องผู้ชายของฉัน มันจะจี้ต่อมเผือกเธอตลอดเลยนะ สงสัยต้องลองของข้างทางอย่างหมอของเธอดูบ้างแล้วล่ะ เดี๋ยวฉันจะไม่โรคจิตสมใจเธอ “

มิรันตรีหัวเราะร่วน “คิคิ...ของข้างทาง” เธอยกนิ้วชมอนุศนิยาที่ตอกกลับโสมมิกาได้ดี