บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 2 หน้า 4
มิรันตรีมองตามชยากรและอนุศนิยา เริ่มรู้สึกผิดปกติในความสัมพันธ์ของคนคู่นี้ เธอทวนคำโสมมิกา “หลงหลานหัวปักหัวปำ...?! “
ศตวรรษเดินออกมาจากภายในรีสอร์ต ในมือมีผ้าประคบบาดแผลที่มุมปากด้วย พอศตวรรษเดินออกมา รปภ.ที่คุมทางลงหาดก็เดินเข้ามาหา “คุณอนุศนิยาบอกให้รออยู่ก่อนครับ”
ศตวรรษบ่นกับตัวเองอย่างเซ็งๆ “ไม่จบ!!”
ศตวรรษลังเลไม่รู้ว่าจะอยู่ต่อดีหรือไม่ จังหวะนั้น โสมมิกาก็วิ่งกระเจิดกระเจิงร้องไห้หลบหน้าผู้คนออกไปที่ชายหาด ศตวรรษมองตามอย่างแปลกใจ โสมมิกาวิ่งไปถึงหาด พอเห็นเรือสปีดโบ๊ทของศตวรรษจอดอยู่ก็รีบวิ่งขึ้นไป โสมมิกาตั้งใจจะประชดชยากรด้วยการหนีไป เธอสตาร์ทเรือ
ศตวรรษตกใจ ตะโกนห้าม “คุณ...นั่นเรือผม” โสมมิกาขับเรือออกไปหน้าตาเฉย ศตวรรษวิ่งลุยน้ำมาแต่ไม่ทันแล้ว “โว๊ะ...ซวยจนได้“ ศตวรรษหันรีหันขวางไปเจอกับเจ็ทสกีของรีสอร์ตที่จอดอยู่เพื่อบริการลูกค้าที่มาพัก ศตวรรษรีบเข้าไปยืมเจ็ทสกีจากไลฟ์การ์ดที่คุมอยู่ “ยืมไปตามเรือก่อนนะ” ศตวรรษกระโดดขึ้นเจ็ทสกี แล้วขับตามสปีดโบ๊ทออกไป ไลฟ์การ์ดกับรปภ.มองหน้ากันงงๆ
ศตวรรษซิ่งเจ็ทสกีโต้คลื่นออกไปกลางทะเล เพื่อไปตามเรือสปีดโบ๊ทของเขา ศตวรรษขับมาจนเจอเรือสปีดโบ๊ทจอดค้างอยู่ ศตวรรษรู้ในทันทีว่าต้องเป็นเพราะน้ำมันหมดแน่
โสมมิกาที่ร้องไห้อยู่ รู้สึกงุนงง ที่จู่ๆ เรือก็ดับไปซะดื้อๆ โสมมิกาหงุดหงิดวีนแตก“ไอ้เรือบ้ามาดับอะไรตอนนี้”
ศตวรรษขับเจ็ทสกีมาเทียบข้างเรือแล้วตะโกนขึ้นมา “ขโมยเรือชาวบ้านเขาได้ยังไงคุณ”
“ขนาดแฟนยังขโมยกันได้ แค่เรือหาย มันไม่ตายหรอก” โสมิกาทรุดตัวลงนั่งร้องไห้อยู่กับพื้น “ไอ้ผู้ชายเฮงซวย” ศตวรรษปีนขึ้นเรือมา โสมมิกาเห็นก็หันไปเหวี่ยงใส่ “ทีอย่างนี้ล่ะเสนอหน้ามา ทีไอ้คนที่อยากให้มามันหายหัวไปไหน”
“นี่คุณ...ผมไม่รู้นะว่าคุณมีปัญหาชีวิตอะไร แต่ผมต้องเอาเรือผมกลับ”
“อยากได้ก็เอาไป” โสมิกาลุกไปดึงกุญแจแล้วปาใส่ แล้วลง นั่งแช่อยู่ที่เดิม
“คุณเล่นขับมาจนน้ำมันหมด แล้วผมจะเอาเรือกลับไปยังไง”
“ฮือๆ ฉันอยากอยู่คนเดียว จะไปไหนก็ไป”
ศตวรรษกลุ้มที่ดูเหมือนจะมีเรื่องซวยได้ทุกวี่ทุกวัน “วันนี้มันวันอะไรวะเนี่ย”
ศตวรรษยืนใช้ความคิดอยู่ว่าจะจัดการกับโสมมิกายังไงดี แล้วก็เหมือนพระเจ้าเข้าข้าง เขาเห็นรปภ.กับไลฟ์การ์ด ขับเจ็ทสกีอีกลำออกมาตามหา ศตวรรษดีใจรีบโบกมือเรียก
ชยากรกำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางให้กับอนุศนิยาเพื่อจะพากลับกรุงเทพทันที
อนุศนิยายังหนักใจเรื่องที่เป็นต้นเหตุให้ชยากรเลิกกับโสมมิกาอยู่ “อาชยาจะเลิกกับโสมแบบนี้จริงๆ เหรอคะ”