บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 12
อนุศนิยานั่งเคลียร์งานเสร็จ พอก้มดูนาฬิการู้ว่าเลยเวลาเลิกงาน แต่ยังไม่อยากกลับบ้าน เพราะไม่อยากกลับไปเจอหน้าศตวรรษ อนุศนิยานั่งหมุนเก้าอี้ฆ่าเวลาไปเรื่อย
ประภาแอบเปิดประตูเข้ามา เพราะรออนุศนิยาเลิกงานจนทนไม่ไหว “เลิกงานแล้วค่ะ”
“อืม...”
“งานเสร็จหมดแล้ว ไม่รีบกลับบ้าน เดี๋ยวคุณหมอจะรอนะคะ”
“ก็เขานั่นแหละที่ทำให้ไม่อยากกลับ”
อนุศนิยานั่งอิดออดอยู่ ประภามองดูอนุศนิยาอย่างไม่เข้าใจ
อนุศนิยาลงมาจากออฟฟิศกำลังจะกลับบ้าน ชยากรกลับออกมาเวลาเดียวกันพอดี พอเจออนุศนิยาก็รีบไปหา “อาสืบดูแล้ว พอจะรู้โรงงานที่รับจ้างทำเฟอร์นิเจอร์พวกนั้นแล้ว อาจะอัพเดทให้ฟัง”
อนุศนิยารีบขัด “ทำรายงานส่งมาดีกว่าค่ะ นี่มันนอกเวลางานแล้ว”
ชยากรอึ้งที่แม้แต่เรื่องงานอนุศนิยาก็ยังพยายามรักษาระยะห่างกับเขา “จะรีบกลับไปเจอศตวรรษสินะ กลับไปด้วยกันเลยไหมล่ะ อากำลังจะกลับพอดี”
“ต่างคนต่างกลับ สบายใจกว่าค่ะ“
“นุชกำลังตีตัวออกห่างจากอาใช่ไหม”
อนุศนิยาไม่ตอบเดินออกมา แล้วไปขึ้นรถที่คนขับรถมาจอดรออยู่ ชยากรได้แต่มองตาม เสียใจ
ที่คฤหาสน์วรเลิศลักษณ์ ชยากรเดินผ่านห้องรับแขก ได้ยินนันทพลกับอังกาบกำลังคุยกัน
อังกาบกลุ่มใจ “ใจแข็งขนาดนุศ อยู่กินด้วยกันสามปี ไม่รู้ว่าหมอจะทำให้นุศรักได้ไหม”
“ไว้มีลูกกัน เดี๋ยวก็รักกันไปเอง “
“นั่นนะสิค่ะ แมนๆ อย่างหมอ คงไม่ชุบมือเปิบหรอกค่ะ ใช้หนี้หมดสามปีเดี๋ยวเขาก็ไป”
ชยากรตกใจ เขาเพิ่งเคยรู้เงื่อนไขการแต่งงานครั้งนี้เป็นครั้งแรก “สามปี?“
นันทพลมองแง่ดี “อย่างน้อยในสามปีมันต้องมีอะไรดีๆ เกิดขึ้นบ้างล่ะน่า”
ชยากรได้ยินอย่างนั้นก็เริ่มแอบมีความหวังขึ้นเมื่อรู้ว่าอนุศนิยาจะไม่แต่งงานกับศตวรรษตลอดไป