บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 12 หน้า 4
“แม้แต่มิก็รู้เรื่องนี้เหรอ? ทำไมนุศไม่บอกอ เดี๋ยวนี้นุศไม่เห็นอาอยู่ในสายตาแล้วใช่มั้ย? “
“นุศขอร้องนะคะ อาอย่ายุ่งกับเรื่องนี้อีก และอาก็ควรจะรีบออกไปจากห้องของนุศได้แล้ว “
“โอเค เราจะยังไม่คุยกันเรื่องนี้ตอนนี้ก็ได้ แต่อาจะไม่ออกไป จนกว่านุศจะยอมให้อาพาไปหาหมอ” ชยากรเข้ามาโอบไหล่อนุศนิยาจะดึงให้ลุกขึ้น
ศตวรรษเข้ามาเห็นชยากรกับอนุศนิยาอยู่บนเตียงก็ชะงัก “นี่มันอะไร!!!“ สีหน้าช็อคของทั้งคู่ยิ่งทำให้ศตวรรษระแวงขึ้นอีก “คงไม่ได้พากันมา....”
อนุศนิยารีบออกตัว “เปล่านะ ไม่ใช่ ฉันแค่....”
ชยากรไม่ชอบที่เห็นอนุศนิยาพยายามอธิบายศตวรรษทำเหมือนเกรงใจ “จะแก้ตัวทำไม ต่อให้เรามีอะไรกันแล้วมันหนักส่วนไหนของนาย?”
อนุศนิยาตกใจ หันขวับไปมอง “อาชยา!!”
“นายเองก็ได้ประโยชน์จากเรื่องของเราใช่ไหมล่ะ ที่ส้มหล่นได้มาแต่งงานก็เพราะหากินกับเรื่องนี้ รู้อยู่แก่ใจตัวเองดี แล้วทำมาเป็นรับไม่ได้”
ศตวรรษเข้าใจแล้วว่าทั้งคู่คงจะมีอะไรลึกซึ้งกันมาตลอดจริงๆ ชายหนุ่มประชด “ที่บอกนี่ จะให้ผมทำใจให้ชินกับเรื่องนี้ใช่ไหม?”
อนุศนิยากลัวเรื่องจะยิ่งบานปลายเลยรีบแก้ปัญหา เลยบอกเสียงแข็ง “อาชยาช่วยกรุณาออกไปเดี๋ยวนี้ นี่มันเรื่องในครอบครัวนุศ คนนอกไม่เกี่ยว”
ชยากรใจแทบสลายกับคำว่าคนนอก ก่อนจะกำมือแน่น แล้วเดินออกไปอย่างเจ็บใจ ศตวรรษ มองอนุศนิยาเดี๋ยวมีเคลียร์
อนุศนิยาลุกไม่ได้เลยได้แต่นั่งอยู่บนเตียง ศตวรรษยืนมองอนุศนิยาตั้งแต่หัวจรดเท้า อนุศนิยานึกได้ว่าตัวเองโชว์หัวไหล่ก็รีบดึงเสื้อขึ้นมาปิด
“ไหนๆเราก็ต้องใช้ชีวิตกันอีกตั้งสามปี ผมว่าเราไม่ควรมีความลับต่อกัน ตกลงคุณมีอะไรกับอาของคุณมานานแค่ไหน? ไม่รู้สึกละอายใจกันบ้างเลยเหรอ? สามัญสำนึกมีกันบ้างรึเปล่า?”
อนุศนิยาฉุนกึก ลุกพรวดขึ้นมายืนข้างเตียง ทั้งๆที่ยังเจ็บสะโพก “เราไม่ได้มีอะไรกัน โอ๊ย! “
ศตวรรษมองอย่างไม่เชื่อ “ไม่ได้มีอะไร?? เหรอ?? “
“ที่ฉันเจ็บสะโพก เพราะฉันหกล้มในห้องน้ำ แล้วอาชยาก็เข้ามาช่วยพาฉันออกมาก็แค่นั้น”
“คิดว่าผมจะเชื่อ?!กับเหตุผลตื้นๆแบบเนี้ย ภาพมันฟ้องอยู่เต็มตา วันหลังถ้าจะทำอะไรกัน ก็กรุณาล็อคห้องให้เรียบร้อย ลำพังผมน่ะไม่เป็นอะไร ผมยังพอรับได้ แต่ถ้าเกิดพ่อคุณหรือญาติคุณเข้ามาเห็น คงสนุกล่ะงานนี้“
อนุศนิยาสุดทน “หยุดใส่ความกันได้แล้ว!!ฉันบอกแล้วไงว่าฉันกับอาชยาไม่ได้มีอะไรกัน!! ไม่เคยมี!!! “
ศตวรรษก็สุดทนเหมือนกัน “ถ้าไม่มี...แล้วพ่อคุณจะจับคุณใส่ตะกร้าล้างน้ำ และมายื่นข้อเสนอแต่งงานกับผมทำไม!?”