บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 13 หน้า 4
“ผมจะคิดมัดจำค่าแหวนผมไว้ คุณจะได้หัดจำให้ขึ้นใจ ไม่เอาแหวนแต่งงานผมไปใส่ทิ้งๆ ขว้างๆ” ศตวรรษพูดพร้อมกับจับแหวนยัดเข้าที่นิ้วให้
“เกินไปละนะ”
“ก็คุณอยากมาหัวหมอกับผมก่อน คุณปล้นผม ผมก็จะปล้นคุณคืนบ้าง”
อนุศนิยาฟังแล้วของขึ้น “ว่าฉันหัวหมอเหรอ แล้วทีตัวเองล่ะ” อนุศนิยาไปหยิบกล่องเบบี้ชัวร์มา “นี่มันอะไรฮะ? นายเองก็หวังฟันเงินจากฉันใช่รึเปล่าล่ะ?”
ศตวรรษอึ้ง “นี่คุณไปเอามาได้ยังไง”
“หาวิธีสกปรกมาจับฉันนี่ไม่เรียกว่างกเลยใช่ไหม?”
“นั่นแม่ผมให้มา ผมไม่ได้กะจะเอามาใช้เลยนะ”
“จะแม่นายหรือนายก็หัวหมอพอกันนั่นแหละ ฉันบอกไว้เลยนะว่าถ้านายยังไม่หยุดคิดเรื่อง......เรื่อง...เรื่องทำลูกนี่อีกนะ ฉันจะไล่นายกลับไปบ้านนู่น สกปรกที่สุด คิดได้ยังไง เป็นลูกผู้ชายรึเปล่า” อนุศนิยาเดินหงุดหงิดไปเข้าห้องน้ำ
ศตวรรษเซ็งมาก ที่แม่ก่อเรื่องวุ่นให้เขาอีกจนได้
หน้าห้องนันทนากับละไมมาแอบเงี่ยหูฟังสองคนนั้นอยู่หน้าห้อง
“เงียบไปแล้วค่ะ... จะดุเด็ดเผ็ดมันไปไหน”
“ได้ยินแว่วๆ ว่าใครปล้ำ ใครทำลูก แกได้ยินใช่มะ”
“ก็เหมือนจะยังงั้นนะคะ”
“เอ๊า...งั้นที่เงียบไปนี่ก็.... “
ละไมและนันทนารีบแนบหูกับประตูห้องสอดแนมทันที
ชยากรเพิ่งกลับมาถึงบ้านเห็นสองคนมาป้วนเปี้ยนอยู่ก็รีบเข้ามา“นี่ทำอะไรกัน?”
นันทนาเห็นชยากรมาก็หงุดหงิด “อูย...เจอเซ็นเซอร์ เสียรมณ์” นันทนากับละไมรีบหนีไป
ชยากรไม่พอใจที่เห็นพวกนั้นคอยมาจับผิดอนุศนิยาแบบนี้
อนุศนิยาล้างหน้าไม่หยุด ก่อนจะเงยหน้ามองตัวเองในกระจก “ใครจะอยากมีลูกกับนาย คนบ้า!!” แต่ภาพที่ศตวรรษ คอยเดินตามซื้อของให้ ภาพที่ทั้งสองคนเดินโอบเอวกันหนีโสมมิกา ภาพที่ศตวรรษเกือบจะจูบเธอในห้องลองชุดชั้นในเข้ามาในห้วงความคิด “ที่เขาทำมันก็เป็นแค่การแสดงเท่านั้น ห้ามหวั่นไหวกับหมอนั้นเด็ดขาด!!! “ อนุศนิยารู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่ยิ่งพยายามจะทำลายชีวิตคู่แต่ในใจกลับหวั่นไหวกับคนที่เธอเกลียดซะแล้ว