บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 11 หน้า 2
ตู้คอนเทนเนอร์ถูกเครนยกให้เคลื่อนกลับเข้ามาที่ฝั่ง
“ทำไงดีว่ะ โดนท่านเล่นงานแน่” บอดี้การ์ดกับชายชุดดำพากันหน้าเสียที่ทุกอย่างผิดแผน
ทางด้านอนุศนิยา แขกและบรรดาสื่อพากันซุบซิบเพราะเห็นว่าดูไม่ชอบมาพากล
นันทพลประกาศ “หวังว่าทุกคนยังจะให้เกียรติเราไปร่วมฉลองมงคลสมรสของพวกเขาที่โรงแรมคืนนี้ผมยังเชื่อว่าทุกอย่างจะต้องจบลงด้วยดี”
ประภาสะกิดใบเฟิร์น ปรึกษากัน “แล้วเกิดเจ้าบ่าวยังไม่โผล่มาคืนนี้อีกล่ะ”
“คุณนุศก็เน่าน่ะสิ วิวาห์ล่มแบบนี้ มันคืออภิมหากาพย์แห่งความซวย” ใบเฟิร์นทำหน้าสยอง ไม่อยากจะคิดถึงความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นคืนนี้เลย
ตู้คอนเทนเนอร์ถูกวางลงบนพื้นเสียงดัง โสมมิกาลุ้นมากว่าศตวรรษยังจะมีชีวิตอยู่รึเปล่า ระหว่างที่ชายชุดดำไปเปิดบานประตูตู้ออก โสมมิกาก็ตะโกนเรียกศตวรรษอยู่ตลอดเวลา “หมอ….หมอ!!!”
ประตูเปิดออก ศตวรรษค่อยๆประคองตัวเองยืนขึ้น เขาเดินไม่ค่อยไหว เพราะเจ็บหลังจากที่โดนซ้อม “โสม!!”
โสมมิกาดีใจมาก รีบวิ่งเข้าไปกอดศตวรรษ “หมอ!!!” พวกลูกน้องคอยระวังท่าทีศตวรรษ โสมมิกาผละออกมา ประคองหน้าศตวรรษมองหน้าเขาทั้งตื่นเต้นและดีใจ “หมอ... ไม่เป็นอะไรแล้วนะ หมออยู่กับโสมนะ” เธอโผเข้าไปกอดแล้วร้องไห้เพราะความตื้นตัน “โสมขอโทษ โสมไม่รู้ว่าป๋าจะทำกับหมออย่างนี้”
“ฝีมือพ่อโสมเหรอ?” โสมมิการู้สึกผิดจนไม่กล้าบอกความจริงกับศตวรรษเพราะรู้อยู่แก่ใจดีว่าที่พ่อทำนั้นก็เพื่อจะล้างแค้นให้เธอ ระหว่างที่โสมมิกากำลังอ้ำอึ้งอยู่นั้นเอง เสียงมือถือดังขึ้น ทุกคนหันไปมอง ชายชุดดำที่เอามือถือศตวรรษออกมาชะงัก ล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง ศตวรรษเห็น “มือถือผม...”
โสมมิกาอาศัยจังหวะนั้นตรงไปคว้ามือถือของศตวรรษมาดู ที่หน้าจอเป็นเบอร์ของอนุศนิยาที่โทรเข้า โสมมิกากดรับสายแทนศตวรรษเพื่อจะเยาะเย้ยอนุศนิยา “ตามหาเจ้าบ่าวเธออยู่เหรอ”
ศตวรรษตกใจมาก เขานึกขึ้นได้ว่าอนุศนิยาคงจะกำลังร้อนใจตามหาเขา
มิรันตรีเป็นคนโทรมา มิรันตรีหน้าเหวอเมื่อรู้ว่าศตวรรษหายไปอยู่กับโสมมิกา มิรันตรีจ้องไปที่อนุศนิยาที่กำลังรอฟังข่าวอยู่ใกล้ๆ ด้วยสีหน้าอึดอัดเพราะกลัวว่านุศรู้แล้วจะยิ่งเป็นเรื่อง “คุณวรรษอยู่ที่ไหน? ให้เขามารับสายเดี๋ยวนี้”
อนุศนิยาเห็นพิรุธของมิรันตรีก็พอเดาออกได้ไม่ยากว่าคนที่มิรันตรีคุยด้วยอยู่นั้นคือโสมมิกาแน่ๆ
“หมอเขาก็อยู่กับฉันนี่แหละ คงจะควานหาตัวเขากันให้ควั่กล่ะสิ”
“ไปเอาคุณวรรษมา ฉันต้องการจะคุยกับเขาเดี๋ยวนี้”
อนุศนิยาทนไม่ไหว เดินมากระชากมือถือไปฟังเองกับหู
“นี่แหละน๊าคนมันไม่มีวาสนา แย่งของๆ เขามา กรรมก็เลยตามทัน”