บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 21 หน้า 4
ศตวรรษเปิดโคมไฟที่โต๊ะเอาไว้ นั่งนิ่ง สีหน้ากลัดกลุ้มเรื่องอนุศนิยา....ศตวรรษทอดถอนหายใจออกมา หันไปดูเวลาเที่ยงคืน...
อนุศนิยายืนเศร้าอยู่หน้าห้อง รู้สึกกดดันกับสถานการณ์ความเป็นความตายของคนที่เธอรักทั้งคู่ ศตวรรษเดินมาเห็นอนุศนิยากำลังร้องไห้ ก็รู้สึกเป็นห่วง เดินมายืนข้างๆ และยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ อนุศนิยาชะงักหันไปมอง ไม่รับผ้าเช็ดหน้า ยกมือขึ้นมาซับน้ำตาเอง ศตวรรษจ๋อย
“คุณพ่ออยู่โรงพยาบาลแล้ว ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง นุศทำใจให้สบายเถอะ“
“ฉันควรจะเชื่อนายอีกดีมั้ย?” ศตวรรษแววตาผิดหวัง ศตวรรษแทบจุก “ที่ผ่านมา เพราะฉันเชื่อนาย เชื่อทุกคำพูดของนาย ฉันถึงเสียใจแบบนี้” ศตวรรษเงียบ อนุศนิยากำลังจะกลับเข้าห้อง ศตวรรษจับแขนอนุศนิยา อนุศนิยาหันมา “ปล่อย... ฉันบอกให้ปล่อย!!”
“คุณเกลียดผมมากขนาดนี้เลยเหรอนุศ “
อนุศนิยามองหน้าศตวรรษ...สีหน้าเจ็บปวด...แต่ยังไม่ทันพูดอะไร มิรันตรีก็วิ่งมา “นุศ...อาชยา!!! “
อนุศนิยามองมิรันตรีตกใจ ศตวรรษสงสัย
อังกาบยืนร้องไห้อยู่หน้าห้อง ไม่นานมิรันตรี อนุศนิยา และศตวรรษรีบเดินมาหาอังกาบ
“คุณย่าคะ “
อังกาบหันไปทางอนุศนิยา “นุศ..ชยาหยุดหายใจ หมอกำลังช่วยชีวิตอยู่ “
อนุศนิยากอดอังกาบเอาไว้ มิรันตรีเข้ามากอดอีกคน ศตวรรษรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินของครอบครัว ไม่นานหมอเดินออกมา ทุกคนหันไปมอง
“คุณชยากร...มีภาวะสมองบวม เราต้องผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะเพื่อลดความดัน เมื่อสมองของผู้ป่วยหายบวมและไม่มีอาการแทรกซ้อนอื่นๆ จึงค่อยทำการผ่าตัดปิดกะโหลกศีรษะได้ครับ”
“มันอันตรายมากมั้ยคะ “
“การผ่าตัดเปิดกะโหลกไม่เป็นอันตราย แต่สภาพร่างกายของคนไข้ตอนนี้อ่อนแอมาก อาจจะมีความเสี่ยงสูงในการผ่าตัด แต่ผมจะพยายามรักษาชีวิตคนไข้ให้ได้”
อนุศนิยา มิรันตรี อังกาบ แม้แต่ศตวรรษเองก็เครียด และกังวลใจ
วันรุ่งขึ้น ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องพักของนันทพล นันทพลรู้สึกตัวขึ้นมาแล้ว เขานั่งอยู่บนเตียงด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน หันไปมองหน้าทุกคน รีบถามหาชยากรด้วยความเป็นห่วง “ชยารู้สึกตัวเหรอยัง?” ทุกคนเงียบกริบ ไม่มีใครตอบ เพราะกลัวว่านันทพลจะยิ่งทรุดลงไปอีก “ว่ายังไง?? ทำไมไม่ตอบ?!!!” นันทพลหันไปมองอังกาบ “คุณอังกาบ ชยาเป็นยังไงบ้าง?!!!“