บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 25 (ตอนจบ) หน้า 4
กำลังเดินออกไปที่ประตู “คุณวรรษ!!” ศตวรรษไม่ได้ยิน เขาเดินออกไปที่แท็กซี่ที่มาจอดรอผู้โดยสาร อนุศนิยารีบวิ่งตามไปเรียก “คุณวรรษ...อย่าเพิ่งไป!!”
ศตวรรษเปิดประตูขึ้นรถแท็กซี่ แล้วรถแท็กซี่ก็ขับออกไป อนุศนิยาวิ่งออกมาทันตอนที่รถขับออกไปพอดี อนุศนิยามองตามรถไปอย่างเสียดาย เธอได้แต่ยืนเสียใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมศตวรรษถึงตัดสินใจทิ้งเธอไป
เช้าวันต่อมา ศตวรรษเดินเข้ามาในกระท่อมที่เกาะรอก ศตวรรษมองสำรวจกระท่อมอย่างเหงาๆ ท่าทางของเขายังเหมือนคนป่วยอยู่ เขาเดินไปเห็นกระจกส่องหน้าที่แขวนไว้ที่ฝาบ้าน ในกระจกมีรอยลิปสติกผู้หญิง ศตวรรษเดินไปที่หน้ากระจก เห็นเงาใบหน้าอันซีดเซียวของเขาที่กระจก มีรอยลิปสติกทาบอยู่กับปากของเขาทำให้ความทรงจำของศตวรรษหวนกลับมา
4 เดือนก่อนหน้านั้น ตอนที่ศตวรรษและอนุศนิยามาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่เกาะ ขณะที่ศตวรรษกำลังแต่งตัวอยู่หน้ากระจกบานนั้นก่อนที่จะออกไปทำงาน
อนุศนิยาแกล้งเดินมาขัดจังหวะศตวรรษ “ลืมอะไรรึเปล่า” ศตวรรษไม่รู้ตัว อนุศนิยาจึงเดินไปจูบเงาในกระจกตรงบริเวณริมฝีปากของศตวรรษแทน อนุศนิยาเดินออกมาในกระจก มีรอยลิปสติกเป็นรูปริมฝีปากของอนุศนิยาอยู่ตรงตำแหน่งปากของศตวรรษพอดี
ศตวรรษยิ้มเพราะรู้ว่าอนุศนิยามาทวงมอร์นิ่งคิส เขาจึงแกล้งดึงตัวของอนุศนิยามา แล้วจูบเธอทันที
รอยลิปสติกบนกระจกที่ยังอยู่ตรงตำแหน่งเดิม ศตวรรษมองไปที่รอยบนกระจกอย่างสะเทือนใจที่รู้ว่าอะไรๆ ไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว
ศตวรรษไปนั่งที่หาดในบรรยากาศเวิ้งว้าง เหม่อมองออกไปที่ทะเลอย่างเศร้าสร้อย เมื่อต้องกลับมาอยู่ที่นั่นเพียงลำพัง แอเซาะกับมาเรียมอยู่ที่หน้ากระท่อม ทั้งสองคนพากันมองศตวรรษอย่างเป็นห่วง
“อาการแบบนี้สงสัยอกหัก”
“สงสัยอีหน้าแน่นมันคงหนีไปมีผัวใหม่“
“รักกันจะตายยังทิ้งกันได้“
“ก็พี่วรรษเป็นคนดีเกินไป กับคนอย่างนั้นเสียตัวให้ได้ แต่ไปเสียใจให้มันทำไม อีนั่นมันไม่มีหัวใจ รักใครไม่เป็นหรอก”
แอเซาะกับมาเรียมหันไปมองศตวรรษอย่างกลัดกลุ้ม ศตวรรษนั่งจับเจ่าอยู่ริมหาด ทำใจที่จะเริ่มต้นใช้ชีวิตใหม่ที่ไม่มีอนุศนิยา