บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 23 หน้า 3
“คุณคิดยังไงถึงขโมยไอเดียของคนอื่นไปขายโดยไม่ให้เครดิตเจ้าของไอเดียเขาครับ” คนที่นั่งฟังอยู่ในห้องพากันหันกลับไปมองศตวรรษที่ถามโพล่งออกมา ประภาแทบลมจับที่เห็นศตวรรษมาป่วน อนุศนิยากับชาครีย์พยายามมองไปในความมืดของฝั่งผู้ชมเพื่อหาตัวคนถาม แล้วก็เห็นศตวรรษเดินตรงมาหน้าเวที “เท่าที่ผมเข้าใจคุณพัฒนาสินค้าออกมาตามไอเดียที่คุณได้จากผม ผมว่ามันไม่แฟร์ที่อยู่ๆ พวกคุณจะชิงได้หน้ากันแค่สองคน”
อนุศนิยาช็อคมากที่เห็นศตวรรษบุกมาหาเรื่องกลางงานเสวนา
มิรันตรีอึ้ง “คุณวรรษเล่นอะไรเนี่ย”
“ผมอยากมาขอความเป็นธรรม เพราะผมควรได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งของผลงานที่ผมสร้างขึ้นมา หรือว่าเรื่องจริยธรรมมันไม่สำคัญกับคาซ่า”
อนุศนิยาทนไม่ไหวลุกขึ้นจ้องศตวรรษอย่างเหลืออด “ทำเกินไปแล้วนะ!!”
“ตอนนี้ไม่ใช่แค่ “ไอเดีย” ด้วยนะที่คุณขโมยผมมา จะให้ผมบอกอีกไหมว่าคุณกำลังรวมหัวกันโกง “อะไร” ไปจากผม”
ชาครีย์รู้ทันทีว่าศตวรรษน่าจะหมายถึงเรื่องเด็กในท้อง ทำให้ชาครีย์หันไปมองมิรันตรี มิรันตรีรีบโบกมือปฏิเสธทันทีว่าไม่ได้เป็นคนปริปากบอกศตวรรษ ทุกคนในห้องพากันงง ไม่รู้ว่าทั้งสองคนกำลังพูดเรื่องอะไรกัน อนุศนิยาเห็นทุกคนจ้องมองมาที่เธออย่างนั้นก็ทนไม่ไหว ตัดสินใจวิ่งลงจากเวที แล้วออกไปจากห้องประชุมทันที ศตวรรษเห็นอย่างนั้นก็รีบตามไป ทุกคนในห้องนั้นพากันฮือฮา ชาครีย์มองตามเป็นห่วงอนุศนิยามากแต่ก็จำเป็นต้องอยู่แก้สถานการณ์ให้
อนุศนิยาวิ่งออกมาสงบสติอารมณ์ที่ด้านนอกงาน แค้นมากที่ศตวรรษมาป่วนเธอแบบนี้ พอศตวรรษตามออกมา อนุศนิยาก็เข้าไปซัดเขาทันที “อีกแล้วนะ... ฉีกหน้าฉันกี่ครั้งแล้ว!! “
“คุณต่างหากที่เป็นฝ่ายไม่ไว้หน้าผม”
“เป็นบ้าอะไรขึ้นมา!! ไม่ยอมไปหย่าแล้วยังมีหน้ามาหาเรื่องฉันอีก!!”
“คุณหลอกให้ผมไปหย่าจะได้ขโมยลูกไปเป็นของคุณคนเดียวใช่ไหมล่ะ!!” มิรันตรี ใบเฟิร์น ประภาแจ้นตามออกมา แต่พอเห็นสองคนกำลังทะเลาะกันหน้าดำคร่ำเคร่งก็ไม่กล้าเข้ามา อนุศนิยาอึ้งเมื่อเห็นศตวรรษยกเรื่องลูกมาตอกหน้า “ผมรู้เรื่องที่คุณโกงลูกผมแล้ว คุณโกหกว่าแท้ง เพราะจะเก็บลูกไว้กับตัวใช่ไหม”
“น้ำหน้าอย่างคุณเป็นพ่อใครเขาไม่ได้หรอก!!”
“ทำไม? ผมมันเลวตรงไหน?”
“ยังไม่รู้ตัวอีกว่าที่ผ่านมาคุณทำให้ชีวิตฉันตกต่ำแค่ไหน”
“แล้วมันแปลว่าผมเป็นพ่อคนไม่ได้ยังไง?”
“คุณก็แค่หวังจะเกาะเด็กกินเท่านั้นแหละจริงไหม”
“อะไรทำให้คุณคิดอย่างนั้น!! จะต้องให้ผมพิสูจน์อีกกี่ครั้งว่าผมไม่เคยหวังเงินคุณเลย”
“เคยทรยศฉัน ยังจะให้ฉันเชื่อคำพูดคุณอีกเหรอ?”
“ถึงคุณจะเกลียดขี้หน้าผม คุณก็ไม่สิทธิ์ยึดเด็กไว้คนเดียวอยู่ดี “
“คนอย่างคุณมันไม่มีปัญญาดูแลใครได้ ช่วยยอมรับความจริงซะทีเถอะ”