บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 8
“คุณ...” ภุชงค์มองตามรู้สึกเป็นห่วง สับสน
กุสุมาเดินอยู่บนสะพานลอย
นึกถึงภาพภุชงค์ที่ดูน่ารัก
กุสุมาร้องไห้ด้วยความเสียใจ ผิดหวัง
ในสวน โรงพยาบาล กิ่งกาญจน์นั่งบนเก้าอี้รถเข็นเงียบๆ
“การเป็นส่วนเกิน ถูกมองด้วยสายตารังเกียจ มันทำให้โยสาบานกับตัวเองว่าโยจะไม่ยอมเป็นมือที่สามในชีวิตใคร โยจะทำสิ่งที่ถูกต้อง เพราะโยอยากจะมีชีวิตที่ถูกต้อง ที่สามารถสบตากับทุกคนได้ด้วยความภูมิใจ”
กิ่งกาญจน์คิดหนัก
“แล้วความสุขของชัชล่ะ
“ผมสุขเพราะความรักจากคนที่รักผมมามากแล้วทั้งกิ่ง...โยทกา..อย่างน้อยผมก็เคยได้สัมผัสกับมัน สิ่งที่ผมอยากจะบอกกับกิ่งมากที่สุดคือ ผมขอโทษกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น ผมจะดูแลคุณให้ดีที่สุดในฐานะเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป”
กิ่งกาญจน์มองนิ่งมั่นคงกับการตัดสินใจ
ชัชรัณเดินอยู่เพียงลำพัง ชัชรัณกดมือถือหาชื่อโยทกา ชัชรัณจะกดโทรหาโยทกา แต่...
“ผมจะรับผิดชอบชีวิตกิ่งกาญจน์”
“นั่นหมายถึงเธอต้องแต่งงานกับกิ่งกาญจน์”
“ชัช!”
ชัชรัณตัดสินใจ “ต่อให้กิ่งต้องพิการตลอดชีวิต ผมก็จะรับผิดชอบเขา”
ชัชรัณตัดสินใจยั้งตัวเองไว้ ยอมเจ็บเพื่อรับผิดชอบ ชัชรัณเดินอย่างไร้จุดหมาย
โยทกาแค่ยิ้มล้อเลียน แล้วมองชัชรัณด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ มองนานจนชัชรัณที่กำลังเดินรู้สึกและหันมาหาโยทกาตรงๆ “เธอมองอะไร”
“ฉันแค่ไม่อยากเชื่อค่ะ” ชัชรัณมองเป็นเชิงว่าแล้วไงต่อ “ไม่อยากเชื่อว่าฉันกับคุณเราจะได้เดินไปด้วยกันแบบนี้ มันให้ความรู้สึกว่าเราเท่ากัน” ชัชรัณก้าวขึ้นบันไดแล้วหันมามองโยทกา
“แค่เหมือนในความรู้สึกเธอเท่านั้น” ชัชรัณหันหลังให้จะเดินไป
“แต่ฉันจะทำให้มันเป็นจริง ฉันจะไม่หยุดแค่เหมือนว่าเราเท่ากัน แต่เราจะต้องเท่ากัน”
ชัชรัณชะงัก ยิ้มนิด ๆ กับความมุ่งมั่นของโยทกา
ชายหาด กลางคืน โยทกาเดินอยู่ตามลำพังริมชายหาดพลางคุยมือถือ
“ขอบคุณนะเจนที่โทรมาบอก...ฉันโอเคอยู่....หลานแกแข็งแรงมาก...มีอะไรจะโทรหานะ”
โยทกามองออกไปในทะเล “พรุ่งนี้แล้ว...ขอให้น้ากิ่งกับคุณชัชมีความสุข...”