บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 6 หน้า 5
“ค่ะ” เจนกดวางสาย เจนพอจะเดาออกว่าพุฒิหายไปไหน ใจเจนเวลานี้ฝากความหวังไว้กับพุฒิ
รถของพวกแม้กกี้ค่อย ๆ ชะลอลง ก่อนที่จะจอดเข้าที่ริมถนนสายเปลี่ยว พุฒิจอดมอเตอร์ไซค์ แล้วก้าวไปที่รถคันนั้น ประตูรถเปิด ชิปปี้กับพวกเดินยิ้มออกมาจากรถ พุฒิชี้หน้าถามทันที “พวกแกพายูซ่าไปไหน”
แม้กกี้หันไปพยักหน้าเป็นสัญญาณบอกทุกคน ทั้งหมดพุ่งเข้าไปหาพุฒิ พร้อมด้วยอาวุธที่เตรียมมา พุฒิหลบหลีกได้อย่างคล่องแคล่ว ก่อนที่จะซัดกลับพวกนั้นไป ด้วยลีลาของมืออาชีพ แม้กกี้มองดูไม่ละสายตา แม้กกี้ยกโทรศัพท์รายงาน “พี่ชิป ผมรู้แล้ว ว่าไอ้คนที่ตามมาเป็นใคร”
ในรถ ชิปปี้ถามอย่างสนใจขึ้นมาทันที “ใคร ?”
ยูซ่ามองชิปปี้ด้วยความอยากรู้
“เพื่อนไอ้เคน ที่เราเพิ่งเล่นงานมันวันก่อน”
“จริงเหรอวะ โดนฟาดไปเต็ม ๆ ขนาดนั้น ทำไมมันถึงออกจากโรงพยาบาลมาได้เร็วนักวะ โห! แม่งโคตรอึดเลยว่ะ”
แม้กกี้พูดพลางมองไปที่พุฒิซึ่งกำลังต่อสู้กับพวกนั้น
“อึดของจริงเลยพี่ชิป ผมชักชัวร์แล้ว ว่ามันต้องเป็นอย่างที่ซูซี่บอก”
“ถ้างั้นหาทางให้มันพูด ว่ามันเป็นใคร ทำงานให้ใคร ก่อนที่จะฆ่ามันซะ”
ยูซ่ามองชิปปี้หน้าตาตื่น ตาเบิ่งด้วยความตกใจ “หา! ถึงขั้นจะฆ่ากันเลยเหรอ”
แม้กกี้มองพรรคพวกที่กำลังพันตูอยู่กับพุฒิ แล้วยกปืนขึ้นมา เตรียมใช้มันเป็นเพชฌฆาตปลิดวิญญาณ
ในรถ ชิปปี้ไม่ตอบยูซ่า ชิปปี้กดวางสาย แล้วเก็บโทรศัพท์
“ใกล้ถึงที่ที่เราจะไปแล้ว แต่จากนี้ไป คุณต้องไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”
ชิปปี้ส่งผ้าดำให้ยูซ่า “ปิดตา”
“เรื่องอะไรล่ะ กว่าจะแต่งตาให้ได้เป๊ะแบบนี้ ตั้งนานเลยรู้ไหม”
ชิปปี้ตวาด “เร็ว!”
“ก็ได้” ยูซ่ายอมเอาผ้าผูกตาตัวเองแบบงอน ๆ
ชิปปี้ยิ้มพอใจ ที่สามารถควบคุมทุกอย่างได้ แต่ที่ชิปปี้ไม่รู้ก็คือ ด้านหลังรถ มีรถอีกคันกำลังขับตามมาอย่างรักษาระยะห่าง ในรถคันนั้น พิ้งค์นั่งอยู่หลังพวงมาลัย สายตาจดจ้องไปที่รถของชิปปี้