บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 7 หน้า 3
เคนมองผ่านกระจกรถมา ตาเบิ่งโต อ้าปากค้างด้วยความตกใจ
ชิปปี้นั่งลง ยื่นมือไปจะดึงผ้าที่ปิดหน้าพิ้งค์ออก “ไหนขอดูหน้าหน่อยสิ”
“หยุด” พุฒิเข้ามาพร้อมปืน ชิปปี้หันไปมอง แล้วก็จำได้ทันที “แกอีกแล้วเหรอ”
“ฮือ แต่คราวนี้ฉันไม่ได้มาคนเดียวนะ”
ชิปปี้หันไปมองทางรถที่จับเคนไว้ ที่รถ ทีมคอมมานโดอาวุธครบมือเข้าล้อมแม้กกี้กับพวก รวมทั้งรถที่เคนถูกจับอยู่ “ยกมือขึ้น ยกมือขึ้น”
แม้กกี้มองอย่างเซ็ง ๆ ก่อนที่ยอมยกมือขึ้นเช่นเดียวกับคนอื่นๆ ประตูรถเปิดออก เคนรีบออกมา ความสนใจของเขาอยู่ที่ผู้ที่มาช่วย ชิปปี้หันไปกลับมามองพุฒิอย่างแค้น ๆ “โอเค แกชนะ”
“ก็เหมือนทุกทีนั่นแหละ” พุฒิบอกกับทีม “เอาตัวไป” คอมมานโดเข้ามาคุมตัวชิปปี้ไป
ทั้งชิปปี้ แม้กกี้ และคนอื่น ๆ ถูกคุมตัวขึ้นรถ เคนตรงเข้ามาหาพิ้งค์ที่ยังสลบอยู่ เคนนั่งลงร้องเรียก “คุณ คุณ”
พิ้งค์ยังคงไม่ได้สติ เคนมองใบหน้านั้นอย่างรู้สึกคุ้นเคย พุฒิยืนมองดูอยู่ ลูกน้องเข้ามารายงาน
“คุมตัวทุกคนขึ้นรถแล้วครับ”
“ฮือ” พุฒิเดินตามทุกคนขึ้นรถไป
เคนยื่นมือไปดึงผ้าที่ปิดหน้าออก ทันทีที่เห็นหน้านั้นเต็ม ๆ เขาก็ถึงกับหน้าเปลี่ยน “หา !”
รับหน้าพิ้งค์ที่สลบอยู่ เคนมองตะลึง
พิ้งค์รู้สึกตัว พยายามลุกขึ้นมา “โอ๊ย !”
“อย่าเพิ่งลุก !” เคนเอาผ้าที่ถอดออกมาให้พิ้งค์ดู พิ้งค์ตกใจเมื่อรู้ว่าเคนรู้ความจริงแล้ว “เคน!”
“ยังไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น” เคนประคองพิ้งค์ลุกขึ้นมา แล้วเดินไปด้วยกันช้า ๆ
ด้านในรถตู้ ชิปปี้กับแม้กกี้นั่งอยู่ตรงข้ามกัน ที่นั่งติดประตู มีคอมมานโดสองคนนั่งคุมอยู่
“ถามจริงเหอะ แค่คดีวิวาท ทำไมต้องขนทีมมากันขนาดนี้ด้วย”
คอมมานโดทั้งสองไม่มีใครตอบ
“โอเค ไม่ตอบก็ไม่ตอบ” แม้กกี้หันไปสบตาชิปปี้ที่มองอยู่ ชิปปี้หลิ่วตาเป็นสัญญาณ ทั้งคู่นับในใจ 1 2 3 แล้วพุ่งเข้าใส่คอมมานโดทั้งสอง คอมมานโดตั้งรับ แต่แม้กกี้กับชิปปี้ก็กระชากปืน แล้วกระแทกเข้าใส่ จนทั้งคู่สลบ
ด้านนอก ประตูหลังของรถตู้เปิดออก ชิปปี้กับแม้กกี้ยื่นปืนที่แย่งมาออกมาทางด้านหลังรถ แล้วยิงใส่รถพุฒิที่