บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 7 หน้า 5
ริมแม่น้ำ เคนเดินมา มองออกไปยังแม่น้ำ บรรยากาศสวยงามด้วยสะพานด้านหลัง แต่เคนไม่รู้สึกสดใสเอาเสียเลย เคนยืนมองแล้วภาพต่าง ๆ ในอดีตก็ย้อนกลับมา
อดีต บริษัทโฆษณา เคนนั่งคิดงานหัวฟูอยู่ เคนคิดงานไม่ออก เขียน ๆ แล้วก็โยนทิ้ง
ที่หน้าห้อง บับเบิ้ลกับเจ๊สายืนรออยู่หน้าประตูสีหน้าเคร่งเครียดกังวลใจ น้ายักษ์เดินเข้ามาแบบวีน ๆ
“เคนล่ะ ?” บับเบิ้ลและเจ๊สาไม่ตอบเป็นคำพูด แต่ใช้นิ้วชี้ไปในห้อง
ยักษ์หมุนบิดจะเปิดห้อง แต่ห้องล็อก ยักษ์เปลี่ยนเป็นเคาะเรียกหลายครั้ง ผสมเรียก “เคน เคน ไอ้เคน”
ด้านใน เคนนั่งเครียด หงุดหงิดรำคาญเสียงเคาะ เสียงเรียก
“ไม่เปิดเหรอ ได้” ยักษ์ถอยหลัง เตรียมพังประตูเข้าไป แต่แล้วเมื่อยักษ์พุ่งเข้าชน ประตูก็เปิดออก ยักษ์หลุดเข้าไปในนั้น “เฮ้ย ๆๆๆๆ”
เคนออกมาโดยไม่สนใจยักษ์ บอกกับบับเบิ้ล “เดี๋ยวมา”
ยักษ์วิ่งตามมาที่หน้าประตู “เฮ้ยไอ้เคน จะไปไหน กลับมาคิดงานให้เสร็จก่อน ไม่มีเวลาแล้วนะเว้ย”
ที่จอดรถ บริษัทโฆษณา เคนเปิดประตูรถเข้าไปนั่งที่คนขับ อยู่ ๆ ประตูอีกด้านก็เปิดออก หญิงสาวสวยเข้ามานั่งข้าง ๆ เคนหันไปมองงง ๆ “อะไรน่ะ”
พิ้งค์ยิ้มหวาน “พิ้งค์ค่ะ เออีคนใหม่”
“แล้ว...?”
“น้ายักษ์ให้ฉันมาตามงานจากคุณ”
“โอ๋ย ! ถ้าจะทำงานด้วยกัน กฎข้อแรก เวลาผมคิดงาน ห้ามใครยุ่ง”
“ฉันก็มีกฎเหมือนกัน เดดไลน์คือเดดไลน์ ถึงเวลาต้องได้งาน”
“โอเค !” เคนขับรถออกไปอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด
ริมแม่น้ำ เคนเดินออกมามองตรงไปที่แม่น้ำอย่างเซ็ง ๆ พิ้งค์ตามมายืนข้าง ๆ
“ออกมาอย่างนี้ แล้วคิดงานออกเหรอคะ” เคนไม่ตอบ พิ้งค์จ้องหน้าเคน
“หันมา”
“จะทำอะไร”
“เหอะน่า”