บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 9 หน้า 2
- ธงรบมองหน้าชิปปี้ที่เป็นหัวหน้าทีมแบบ ‘พวกมึงไม่รู้อะไรกันเลยเหรอ’
บ้านธงรบ อีกมุมหนึ่ง เคนพยายามสู้ แต่สุดท้ายพิ้งค์ก็ล้มเคนลงได้ ปืนในมือพิ้งค์จี้ให้เขาหยุด จากนั้นพิ้งค์ก็ดึงผ้าที่ปิดหน้าเขาอยู่ ทันทีที่เห็นหน้าเคน พิ้งค์ก็ถึงกับอึ้ง “เคน !”
เคนได้ยินเสียงพิ้งค์ เคนจำได้ทันที “พิ้งค์เหรอ”
พิ้งค์เปิดหน้ามาแทนคำตอบ ทันใดนั้นเอง พุฒิก็เข้ามาด้านหลังพิ้งค์ “วางปืน” พิ้งค์วางปืนลง
“ยกมือ แล้วหันมา” พิ้งค์ชูสองมือ ลุกขึ้น แล้วหันมา พุฒิคิดไม่ถึงว่าจะเป็น... “พิ้งค์ !”
พุฒิเปิดหน้าให้พิ้งค์ดู พิ้งค์ไม่แปลกใจเลยสักนิด
บ้านธงรบ เคน พุฒิ และพิ้งค์ ซึ่งตอนนี้สวมหน้ากากกลับคืนไปแล้วทั้งสามคน วิ่งเข้ามาหลบที่ข้างประตูด้านหลัง ประตูมีระบบล็อคแบบสแกนใบหน้า พิ้งค์ยกแท็บเล็ตขึ้นมา แล้วกดแอปหลอกประตู แอปนี้จะมีใบหน้าคนมากมายหลายร้อยใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วในเสี้ยวของเสี้ยววินาที จนเครื่องสแกนสับสน แล้วนำจุดสำคัญของใบหน้าต่าง ๆ มารวมกัน กลายเป็นรหัสเปิดประตู ล็อคประตูคลายออก พุฒิผลักประตูเปิดเข้าไป แล้วมองไปด้านใน ก่อนพยักหน้าเป็นสัญญาณให้เคนและพิ้งค์รู้ ว่าทางสะดวก พุฒินำเข้าไปอย่างระมัดระวัง พิ้งค์กับเคนตามไปด้วยฝีเท้าเงียบกริบ
บ้านธงรบ ห้องทำงานธงรบ พุฒินำเคนกับพิ้งค์เข้ามา พุฒิส่งสัญญาณให้เคนกับพิ้งค์ตรวจดูที่คอมพิวเตอร์
เคนและพิ้งค์แยกกันไป เคนไปที่โต๊ะใหญ่ ส่วนพิ้งค์ไปที่โต๊ะเลขา ขณะเดียวกัน พุฒิก็ตรวจดูข้าวของต่าง ๆ ในห้อง เคนเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ เครื่องติดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เคนรีบเจาะเข้าเครื่องโดยการหลอกเครื่องว่าลืม password
ในบ้าน ธงรบยืนเครียดอยู่ ชิปปี้กับแม้กกี้รีบเข้ามาหา หลังจากสำรวจไปทั่วบริเวณแล้ว “เจออะไรไหม”
“ไม่เลยครับนาย หรือเอมมี่จะแค่หูแว่ว”
“ไม่หรอก คนอย่างเอมมี่ไม่ตื่นตูมอะไรง่าย ๆ” ธงรบนึก “เดี๋ยวนะ ยังมีอีกที่ที่เรายังไม่ได้ดู”
“ที่ไหนเหรอครับ”
“ออฟฟิศฉัน”
“แต่ห้องนั้น ไม่มีทางที่ใครจะเข้าไปได้”