บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 9 หน้า 3
“ถ้าเป็นพวกฟีนิกซ์ ก็ไม่แน่หรอก”
ห้องทำงานธงรบ กลางคืน เคนใส่ password ที่สร้างใหม่ เคนรอลุ้น หน้าจอติดขึ้นมา “เยส !”
เคนรีบเสียบ external hard drive เข้าไป แล้วกดโยนไฟล์ทั้งหมด พุฒิเข้ามายืนดูด้านหลัง “เป็นไงบ้าง”
“ขออีกแป๊บเดียว จะกวาดข้อมูลให้เกลี้ยงเลย”
“เจ๋ง !”
ทันใดนั้นเอง ไฟก็เปิดพึ่บขึ้น เคน พิ้งค์ และพุฒิ หันไปมองด้วยความตกใจ ธงรบ ชิปปี้ แม้กกี้ และคนอื่น ๆ ถือปืนเข้ามา “พวกแกเป็นใคร ลุกขึ้น แล้วเปิดหน้าออกให้หมด”
เคน พุฒิ และพิ้งค์ที่ลุกขึ้นมาช้า ๆ
“เร็วสิวะ !”
เคน พุฒิ และพิ้งค์ไม่มีทางเลือก ยื่นมือมาจับที่ผ้าปิดหน้า เตรียมดึงออก แต่แล้วเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“หยุด !”
ทุกคนในห้องชะงัก และหันไปทางด้านหลัง มีดเล่มหนึ่งพุ่งตรงมาที่ธงรบ ธงรบเบี่ยงหน้าหลบ มีดแล่นผ่านหน้าไปแบบฉิวเฉียด เข้าปักกับผนัง ธงรบมองมีด แล้วหันขวับกลับไป “เชี่ยเอ๊ย !”
มีควันพุ่งมาจากด้านนอก ทุกคนมองไปแล้วถอยหนีอย่างหวั่น ๆ ไม่มีใครแน่ใจว่าหลังม่านควันนั้นมีใครหรืออะไรรอพวกเขาอยู่
แม้กกี้อึ้ง “มันอะไรกันวะ”
พุฒิหันไปสบตาเคนและพิ้งค์ แล้วทั้งหมดก็วิ่งไปจัดการคนของธงรบที่ห่วงหน้าพะวงหลัง ก่อนที่จะวิ่งผ่านควันอันหนาทึบไป ธงรบสั่ง “ยิง !”
ปืนที่อยู่ในมือทุกคนยิงออกไปที่ควันอันหนาทึบนั้น
“ตามไป !”
“นายครับ พวกมันอาจดักเล่นงานเราอยู่ด้านนอกก็ได้นะครับ”
“ไป ! กูบอกให้ไปก็ไปสิโว้ย !!!!”
“ครับ” ชิปปี้กับคนอื่น ๆ เดินไปอย่างระวัดระวัง ผ่านม่านควันที่ยังหนา ควันมีผลต่อพวกเขา บ้างก็ไอ บ้างก็รู้สึกหน้ามืด แม้กกี้ถึงกับเซไป ชิปปี้เข้าไปรับแม้กกี้ไว้ “แม้ก ! ไหวเปล่าวะ”
“ไหวพี่” แม้กกี้ตั้งหลักแล้วเดินไปต่อ
ทางธงรบมองตามไป รอดูอยู่อย่างนั้นเพราะไม่อยากออกไปเสี่ยงด้วยตัวเอง แต่แล้วธงรบกลับเริ่มรู้สึกมึนงง