บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 15 หน้า 6
แม้กกี้วิ่งเข้ามาจากอีกทาง
“ใช่ครับนาย พวกมันมีสไนเปอร์คอยซุ่มยิงอยู่ และอาจมีกำลังเสริมตามมาอีกก็ได้”
ธงรบกัดฟันอย่างโกรธแค้น “โธ่”
“ไปกันเถอะครับ”
ทั้งสามเปิดประตูขึ้นรถไป
เคนและชาคริตมองไปจากที่ซ่อน “พวกมันจะหนีไปแล้ว
“ฉันไม่ให้พวกมันหนีไปง่าย ๆ หรอก”
ชาคริตรีบลงบันไดไปด้านล่าง
แม้กกี้ขับรถออกไป เอมมี่รีบวิ่งเข้ามาขึ้นรถ แล้วรถก็ขับลงจากดาดฟ้าไป
พิ้งค์พยายามดึงซูซี่ขึ้นมา แต่มือพิ้งค์อ่อนล้าลงไปทุกที เชือกค่อย ๆ ไหลลงไป พิ้งค์พยายามยื้อไว้สุดแรง
พิ้งค์ออกแรงเต็มที่ “อ้า...”
จังหวะที่เชือกเกือบหลุดมือไปนี่เอง เคนก็เข้ามาช่วยไว้อีกแรง พอได้สองแรงช่วยกัน ร่างซูซี่ก็ค่อย ๆ ถูกดึงขึ้นมาจนสำเร็จ พอขึ้นมาได้ ทั้งพิ้งค์และซูซี่ต่างพากันหมดแรง
“ขอบใจมากนะ พิ้งค์ เคน”
พิ้งค์หอบเหนื่อย “ฮือ”
อาคารฝั่งตรงข้าม พุฒิถอนตาจากกล้องติดสไนเปอร์อย่างโล่งอก พุฒินั่งลงอย่างผ่อนคลาย
ดาดฟ้า พิ้งค์ เคน และซูซี่ยังนั่งพักเหนื่อยกันอยู่ แม่ซูซี่ก้าวเข้ามา โดยมีเจนตามมาด้านหลัง
“ซูซี่”
“แม่”
ทั้งคู่วิ่งเข้ากอดกัน เจนมองภาพนั้นด้วยความยินดี เช่นเดียวกับเคนและพิ้งค์ที่มองอย่างปลาบปลื้ม ก่อนสบตาและกุมมือกันไว้
ทางลงอาคารจอดรถ รถธงรบขับลงมาตามทางวนลงอาคาร ชาคริตขับรถตามลงมา เปิดกระจกไล่ยิง