บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 21 หน้า 3
เสือสงสารแต่ยังแข็งใจส่ายหน้า “เสียใจด้วยผมทำแบบนั้นไม่ได้ เชิญ”
จ่าเวศนั่งซึมอยู่บนรถเข็นตามลำพัง โจนั่งหงอยอยู่ใกล้กัน จนกระทั่งเสือเดินนำบูรพาเข้ามา
โจดีใจร้องเรียก “หมู่เสือ“ แต่พอนึกได้ว่างอนกันอยู่ก็หุบยิ้ม “มาทำไม !”
บูรพาตามเข้ามา จ่าเวศเงยหน้าขึ้นพอเห็นเป็นบูรพาก็ดีใจ “บูรพา! เป็นยังไงบ้างลูกบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า”
“ไม่เป็นไรครับพ่อ ผมไม่เป็นไร”
จ่าเวศเหลือบเห็นกุญแจมือก็นึกขึ้นได้ ค่อยเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร “แกถูกจับแล้วหรือ ?” บูรพาก้มหน้านิ่งไม่กล้าตอบ จ่าเวศสลดใจ
เสือมองหา “ตำรวจที่อารักขาคุณลุงไปไหนกันหมด”
“ตะกี้กองปราบเค้าโทรมาตาม เค้าบอกให้ถอนกำลังด่วนบอกจะเปลี่ยนแผน ก่อนหน้าหมู่จะมาแค่ไม่กี่นาทีนี่เอง”
บูรพาชะงักมองหน้ากันกับเสืออย่างสังหรณ์ใจ
เสือนำทางให้บูรพาอุ้มจ่าเวศไปขึ้นรถ โจตามมาติดๆอย่างงุนงง “นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะหมู่ แค่เข้าใจผิดนิดเดียวไม่เห็นจะต้องเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำเวอร์ไปได้” เสือไม่ยอมตอบ มองไปยังปากทางเห็นมีรถแล่นตรงเข้ามา เปิดไฟสูงสว่างจ้า โจสงสัย“รถใครน่ะ”
บูรพาตัดบท “ไม่ใช่รถตำรวจก็แล้วกัน”
เสือเร่ง “ไม่ทันแล้ว ออกรถไป เร็ว ไปๆๆ”
“บูรพา” จ่าเวศร้องเรียก
บูรพาพยักหน้าปลอบใจพ่อ ก่อนที่โจจะออกรถแล่นไปเหลือแต่เสือกับบูรพาอยู่สกัดตาทัพ เสือกับบูรพารีบล่าถอยกลับเข้าบ้าน เห็นรถของทัศน์แล่นใกล้เข้ามาถึงพอดี
เสือกับบูรพาล่าถอยเข้ามาในบ้านแล้วรีบปิดประตู เสือปิดสวิทซ์ไฟก่อนจะโยนปืนของบูรพาคืนให้เจ้าของ บูรพาประหลาดใจ “แกเชื่อใจฉันหรือไง”
“พอลุยกับไอ้พวกนี้เสร็จ ฉันจะจับแกตามเดิม”
“ฉันไม่ยอมแน่”
“กะแล้ว”
เสือกับบูรพาเงียบเสียงลงเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า คนผลักประตูรั้วเข้ามา ยุทธสงสัย “พวกมันหายไปไหนกันหมด”
กฤชทัก “เห็นรถไอ้หมู่เสือเพิ่งแล่นไปไม่ใช่เหรอ”
“ลองเข้าไปค้นในบ้านดูดีมั้ย”
เสือที่นั่งพิงหลังโซฟาค่อยถอดแว่นยื่นออกไปส่องต่างกระจก เห็นว่ามีแค่กฤชกับยุทธและสมุนติดตามอีกสองคน