บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 21 หน้า 5
กฤช ยุทธ ทัศน์ออกรถแล่นจากไปฝุ่นตลบ รถติดไซเรนที่แล่นเข้ามาเป็นรถของหมู่เสือนั่นเอง โจรีบลงจากรถ
“หมู่ !”
บูรพาประคองเสือออกมา “ไปโรงพยาบาลเร็ว”
สมุดบัญชียังวางที่คอนโซลหน้ารถโดยไม่มีใครสนใจ บูรพานั่งตอนหน้ามาคู่กับจ่าเวศ โจนั่งอยู่ตอนหลังกับเสือ เสือเอนตัวพิงโจอยู่ “หมู่พูดกับฉันสิหมู่ หมู่ต้องไม่เป็นอะไรนะได้ยินรึเปล่าหมู่”
จ่าเวศเปิดลิ้นชักหน้ารถจนเจอผ้าขนหนูก็ส่งให้โจ “โจ เอาผ้านี่อุดแผลไว้ก่อน อย่าให้เสียเลือดมากกว่านี้”
“ทนไว้ก่อนนะ โรง’บาลอยู่อีกไม่ไกลหรอก” บูรพาร้องบอก
“หมู่ พูดกับฉันหน่อยสิ ให้ความหวังกันบ้างได้มั้ย”
เสือค่อยๆลืมตาขึ้นมองโจ ก่อนจะดึงบางอย่างใส่มือโจ “เก็บไว้ให้ดีนะ“ โจก้มหน้าดูและพบว่ามันเป็นกุญแจห้อง
“ถึงเธอจะไม่ชอบห้องนั้น แต่มันก็เป็นที่ที่ปลอดภัยสำหรับเธอเสมอ ต่อไปเผื่อเวลาเธอไม่สบายใจ เธออาจจะอยากไปพักที่นั่น”
“ฉันรู้แล้วหมู่ ฉันเข้าใจ”
“ฉันไม่ใช่เพื่อนร่วมห้องที่ดีหรอกโจ แต่ฉันไม่เคยทำให้เธอร้องไห้ใช่มั้ย”
“แต่ก่อนไม่เคย แต่ตอนนี้หมู่ทำให้ฉันกลัวแล้วรู้มั้ย”
“ถอดแว่นดำออกให้ที ฉันอยากเห็นหน้าเธอชัดๆ”
โจถอดแว่นดำออกให้เสือ ทั้งสองได้สบตากัน โจชวนคุยปลอบใจ “เวลาหมู่ไม่ใส่แว่นก็หล่อดีเหมือนกันนะ”
เสือยิ้ม “รู้งี้ ถอดตั้งนานแล้ว”
“ทนหน่อยนะหมู่ เห็นป้ายโรงพยาบาลอยู่ข้างหน้านี่แล้ว”
เสือเหลือบเห็นป้ายโรงพยาบาลอยู่ไกลๆลิบก็ยิ้ม จึงเหลือบมองมาที่โจ “โจ ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอก….ฉันไม่ใช่คนโชคดี ชีวิตฉันไม่เคยมีคำว่าบังเอิญมาก่อน ทุกอย่างที่อยากได้ ฉันต้องขวนขวายมันมากับมือเสมอ” โจรอฟังว่าเสือจะพูดถึงเรื่องอะไร “ฉันอยากให้เธอรู้ไว้ว่าเรื่องของเราไม่ใช่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นไปเมื่อไหร่ หรือเป็นไปได้ยังไง ฉันรู้แต่….ฉันอยากให้มันเป็นแบบนั้นทุกวัน….เราสองคนเป็นอยู่แบบนั้นตลอดไป…” เสือเงียบไปสักพักหนึ่งก็เหลือบมองมาที่บูรพา “ฝากขอโทษผู้หมวดด้วย”
เสือหลับตาลงพร้อมกับแสงสว่างที่ฉายอาบร่าง เมื่อรถเลี้ยวเข้าโรงพยาบาลพอดี โจไม่เชื่อสายตา
รถเสือแล่นมาจอดที่โรงพยาบาล…. เจ้าหน้าที่เวรรีบเข็นเปลมาที่รถ และเปิดประตูออกโจยังกอดร่างเสือไว้แน่น
“คุณครับ”
“อย่ายุ่งกับเค้า”
“ขอดูอาการคนเจ็บหน่อยนะครับ”