บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 18
หมู่บ้านจัดสรรเล็กๆแห่งหนึ่ง ช่วงเวลาเที่ยงผู้คนไปทำงานกันหมด รถของเสือและจ่าส่งและเข้ามาจอด ยักษ์กับเสือลงมาดูลาดเลาเคลียร์พื้นที่จนเห็นว่าปลอดคน จึงเปิดประตูรถให้ตะวันฉายกับจ่าส่งคุมตัวชัชชัยเข้าไปในเซฟเฮ้าส์ ชัชชัยกระหยิ่มยิ้มอย่างสะใจที่กลายเป็นผู้ถือไพ่เหนือกว่าอีกครั้ง
เจ้าหน้าทิ่ประจำเซฟเฮาส์มอบกุญแจบ้านให้ตะวันฉาย และแนะนำสถานที่อย่างคร่าวๆ “ทีวีกับเครื่องเล่นวีดีโอผมติดตั้งไว้เรียบร้อยแล้วนะครับ ใช้บริเวณนี้เป็นที่สอบปากคำได้เลยส่วนกล้องบันทึกภาพเป็นรุ่นเดียวกับที่ทางคุณใช้อยู่คงไม่มีปัญหาอะไร”
เจ้าหน้าที่อีกคนเสริม “บ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นผนังเก็บเสียงนะครับหมวด แต่ถ้าเปิดแอร์แล้วปิดกระจกก็พอกันเสียงเล็ดรอดไปได้เหมือนกัน ห้องพักของพยานจะอยู่ชั้นบน ส่วนคนของผู้หมวดก็ใช้บริเวณห้องรับแขกนี่เป็นที่พักผ่อนก็แล้วกันนะครับ โซฟานี่พับออกเป็นเตียงได้”
เจ้าหน้าที่คนแรกถาม “มีอะไรสงสัยรึเปล่าครับ”
“ทำไมต้องถ่ายวิดีโอด้วย” ชัชชัยสงสัย
เจ้าหน้าที่คนที่สองอธิบาย “ป้องกันพยานกลับคำให้การครับ”
“แล้วก็ใช้เป็นหลักฐานกรณีพยานตายก่อนขึ้นศาล” เสือกวน ชัชชัยจ้องเสือ ต่างคนต่างเห็นความระห่ำของกันและกัน “จริงๆนะ ไม่ได้พูดเล่น” เสือย้ำ
ชัชชัยยื่นมือให้เสือไขกุญแจออก ตะวันฉายพยักหน้าให้เสือไขกุญแจ “หวังว่างานของเราคงจะราบรื่นนะคุณชัชชัย”
“แน่นอนผู้หมวด ตามที่ตกลงไว้ คุณได้มีผลงานแน่”
เสือฟังคำพูดของชัชชัยแล้วนึกสงสัยตงิดๆ แต่ยังไม่คิดอะไรมาก
ที่ห้องทำงานเสี่ยเจริญ เคี้ยงซัก “มันได้ตัวชัชชัยไปได้ยังไง”
จ๊อดรายงาน “เห็นเค้าว่าคุณชัชชัยเข้าไปขอมอบตัวกับมันเองครับ”
เคี้ยงมั่นใจ “คงต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันแน่”
บูรพาเริ่มกังวล “ถ้าชัชชัยพูดเรื่องภายในของพวกเรา คงได้วอดวายกันใหญ่แน่”
เคี้ยงไอออกมา ก่อนจะคิดอะไรขึ้นได้ “ไม่ได้การ.. เอ็งสองคนต้องรีบเตือนหุ้นส่วนของเรา บอกให้หายหน้าไปสักพัก ยิ่งไปต่างจังหวัดกันได้ยิ่งดี”
จ๊อดงง “ทำไมหรือลุง”
“พวกเอ็งไม่รู้เหรอว่าตำรวจเค้าขยายผลกันยังไง”
บูรพากับจ๊อดไม่รู้