บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 13 หน้า 2
ในห้องนอนนารถนรินทร์ ใบตองกำลังดูแลแต่งตัวทำผมให้นารถนรินทร์ “คุณนารถยิ่งโตยิ่งสวยนะคะ”
“จริงเหรอคะ..พี่ใบตอง”
“จริงสิคะ..ใบตองเห็นพวกคุณทุกคนมาตั้งแต่เล็กๆ คุณหนูๆ ผู้ชายก็หล่อเอ๊า หล่อเอา ส่วนคุณนารถก็สวยวันสวยคืน เฮ้อ!ชื่นใจ”
“ปากหวานนะเนี่ย”
“เปล่านะคะ..ใบตองพูดจริง นี่ก็ลุ้นตัวโก่งกะคุณผู้หญิงว่าใครน้อ..จะชิงแต่งงานมีหลานให้ได้เลี้ยงก่อนใครเพื่อน”
นารถนรินทร์อมยิ้ม “พี่ใบตองว่าใครล่ะ??”
ใบตองตาโต ทำเป็นคิด “แน่ะ?? ใบตองว่าดูท่าทางแล้ว..ต้องเป็นคุณ...”
นาคินทร์เปิดประตูเข้ามาพอดี สองคนหันมองเรียกพร้อมกัน “พี่คิน? คุณคิน??”
นาคินทร์มอง..ไม่เห็นตะวัน “อ่อ..โทษที..เอ่อ..อยู่กันแค่นี้เหรอ?”
นารถนรินทร์อมยิ้ม “ก็อยู่กันแค่นี้น่ะสิคะ”
ใบตองซ้ำ ซื่อๆ “ทำไมเหรอคะ? คุณคินอยากให้มีใครอยู่ด้วยอีกเหรอคะ?”
นาคินทร์อึ้ง เก็บฟอร์ม “เปล่านี่!! ไม่มี..ไม่ได้อยากซักหน่อย”
นารถนรินทร์ และใบตอง เลิกคิ้วมองนาคินทร์แบบ หราาาา?!!! นาคินทร์อึกอัก “พี่ไปล่ะ” นาคินทร์รีบเดินออกไป
นารถนรินทร์หันมองใบตอง เลียนแบบ “เปล่านี่!!.. พี่ไปล่ะ!!”
“ไม่มี๊..ไม่ได้อยากซักหน่อย” สองสาวขำกันกร๊าก
มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล นาคินทร์เดินมาแบบอารมณ์เสีย ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างถูกขัดใจ “งานการมีไม่ทำ!! เดี๋ยวนี้ชักจะมากขึ้นทุกทีแล้ว!!”
นาคินทร์เหมือนคุณหนูอารมณ์ร้ายไม่ได้ดั่งใจ
ที่ค่ายมวย ปานตะวันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินออกมา ชะงักเห็นคุณน้องเล็กหันมายิ้มแฉ่ง “อ้าว..คุณน้องเล็ก..ยังไม่กลับเหรอคะ?”
“ยังครับ..ผมอยากชวนพี่ตะวันไปทานข้าว”
ปานตะวันเจอของจริง มาแบบซื่อๆ ตรงๆ ก็งงไป “เอ่อ..คือ”
สองสาวออกมาพอดี
“อัลไล?? ยังงาย?? ชวนพี่ตะวันไปทานข้าวคนเดียว?? พี่คนอื่นเค้าก็หิวเป็นเหมือนกันนะจ๊ะ..คุณน้องเล็กใจร้ายยยย” พิงค์แซว
เล็กยิ้ม “ชวนครับ ชวนหมดทุกพี่เลยแหละครับ”