บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 11 หน้า 2
“ตะวัน..ไม่ต้องห่วงเค้า ตอนนี้ตะวันห่วงตัวเองก่อนดีกว่า”
“คุณเดือนพูดถูกครับ คุณตะวันห่วงตัวเองดีกว่า ไปครับ..ผมพาไปพัก”
นาคินทร์ไม่พอใจลุกขึ้นแต่ไม่ทัน นัครินทร์ปรี่ไปหาซะก่อน “เฮ่ย ๆๆ..ให้พี่ช่วยดีกว่าไอ้อัค แกเพิ่งกลับมาจาก รพ.เชื้อโรคเต็มตัวเดี๋ยวคุณตะวันเค้าจะยิ่งแย่”
ประกายเดือนพูดกับนัครินทร์ ไม่ให้พ่อแม่ได้ยิน “ดิฉันว่าพี่สาวดิฉ้นต้องอาการหนักแน่..ถ้าเจอท่านรองฯ”
“อ้าว..คุณ?? หึงอ่ะดิ?!”
“บ้า!!! น่าหึงตรงไหน??”
นาคินทร์เดินมาหามองหน้าปานตะวัน “เอาล่ะ..ฉันว่าไม่ต้องทั้งคู่หรอก ฉันจะพาคุณตะวันไปพักเอง”
ปานตะวันอึ้ง อัครินทร์งง ประกายเดือนชอบใจ
“โห่!! อะไรกันฮะพี่คิน ตกลงว่าพี่คินจะยังไงกันแน่?”
“ตาอัคทำงานมาเหนื่อย ๆ ไปพักเถอะ ส่วนแก..ตานัค ช่วยพาคุณเดือนไปส่งด้วย ส่งดี ๆส่งให้ถึงคอนโดฯ”
ปานตะวันอึ้ง ห่วงน้องขึ้นมาทันที นัครินทร์งง “เอ๊า?!! พี่คิน ตกลงยังไงฮะเนี่ย จะเอาคนไหนแน่ พี่หรือน้อง?”
นาคินทร์กับปานตะวันจ้องตากัน นาคินทร์เย้ย ๆ ปานตะวันเคือง
ห้องนอนปานตะวัน นาคินทร์ประคองปานตะวันแบบบังคับเข้าห้องมา
ปานตะวันสะบัดหลุด หันมาประจันหน้า “ปล่อย!! อย่าแตะต้องน้องสาวฉัน!!!”
“เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า?” ปานตะวันมองหน้านาคินทร์ “คุณไม่อยู่ในฐานะที่จะออกคำสั่งโดยสิ้นเชิง!!”
ปานตะวันอึ้ง
“ในทางนิตินัย คุณเป็นลูกจ้างของผม นอกจากนั้น ในทางพฤตินัย.. คุณยังเป็นคู่นอนของผมอีกด้วย”
ปานตะวันตบหน้านาคินทร์เพียะ!!! นาคินทร์หน้าหัน “คุณเป็นผู้ชายที่เลวที่สุดในชีวิตที่ฉันเคยเจอ”
นาคินทร์ค่อยๆ หันมามอง ไม่สะทกสะท้าน “คุณรู้บ้างมั้ยว่าคุณทำอะไรไว้กับฉันบ้าง”
นาคินทร์มองยิ้มๆ เลิกคิ้วแทนคำถามว่า “ทำอะไร” ปานตะวันเจ็บจิ๊ดกับอาการแบบนั้นของนาคินทร์
“ผู้ชายหน้าตาดี มีทุกอย่างเพียบพร้อมอย่างคุณยังเทียบกันไม่ได้เลยกับคุณลุงคนขับรถบรรทุกหน้าตาเหมือนโจร แต่มีน้ำใจช่วยเหลือฉันไว้ ไม่ให้ตายเหมือนหมากลางถนน”
นาคินทร์มองอย่างไม่สะทกสะท้าน ปานตะวันจุก “คุณทำอย่างนั้นได้ยังไง? ทำกับฉันอย่างนั้นได้ยังไง??”
“แล้วมันต่างอะไรกับคุณ?” ปานตะวันชะงัก งง ๆ นาคินทร์กระชากไหล่ปานตะวันมาจ้องหน้า “เรา 2 คน มันก็สมน้ำสมเนื้อกันแล้วไม่ใช่เหรอ? ผู้หญิงหน้าตาดีแล้วยังไง??”
นาคินทร์มองหน้าปานตะวันแบบสะอิดสะเอียน นาคินทร์ผลักปานตะวันออกไป
ปานตะวันทั้งงุนงง ทั้งเสียใจ น้อยใจ เริ่มสะอื้น “ฉันงงไปหมดแล้วคุณนาคินทร์ ทั้งที่ก่อนหน้านั้น คุณยังบอกแต่ว่าคุณ..รักฉัน หวงฉัน คุณจะไม่มีวันปล่อยฉันไป แล้วนี่มันอะไร”
“ใช่!! ผมหวงคุณ และจะไม่มีวันปล่อยคุณไป จนกว่าผมจะอยากปล่อย”