บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 21 หน้า 13
เงียบกริบกันไปเลย พิงค์ลูบไหล่ลูบหลัง “ไม่.. ไม่..เพื่อนเข้าใจ..ตะวันยังเป็นคนเก่งคนดีของเพื่อนเสมอ” พิงค์นึกได้ หันไปแว้ดอัครินทร์ “คนอื่นสิที่มันเลว มันแย่”
“ก็ดีเหมือนกันนะครับ ต่อไปนี้คุณตะวันจะได้มีใครอีกซักคนที่จะคุยปรับทุกข์ด้วยได้ ว่าแต่จะทุกข์หนักขึ้นรึเปล่าก็ไม่รู้”
“ปากเหรอยะ”
อัครินทร์เพยิดหน้า นั่นไงอีกละ
“พิงค์..เราขอร้องนะ อย่าบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด.โดยเฉพาะ..เดือน”
พิงค์อึ้ง นิ่งไปด้วยความเป็นห่วง “แต่ความลับมันไม่มีในโลกนะตะวัน” พิงค์มองท้องปานตะวัน “ยิ่งเรื่องนี้ ท้องก็ต้องโตขึ้นทุกวันๆ ใครเห็นใครก็ต้องรู้”
“รับปากเราสิได้มั๊ย”
พิงค์อึ้ง จำใจพยักหน้าหงึกๆ แล้วนึกได้ “แล้วยังไงล่ะ..พ่อเด็กน่ะจะยังไง? จะไม่ให้เค้ารู้ จะไม่ให้เค้ารับผิดชอบอะไรเลยรึไง”
ปานตะวันนิ่งอึ้ง อัครินทร์หนักใจ พิงค์รอคำตอบ ดูจากหน้าปานตะวันก็พอจะรู้ว่าคำตอบคือไม่!!
ที่คอนโดกนกรัตน์ กนกรัตน์พุ่งเข้าซบอกนาคินทร์ ร้องไห้สะอึกสะอื้น
นาคินทร์ปลอบ ลูบๆ “ไม่เป็นไรนะครับ ใจเย็นๆ อย่าร้องไห้นะครับ
กนกรัตน์สะอื้น “จะให้เคทใจเย็นได้ยังไงล่ะคะพี่คิน อยู่ๆ คุณพ่อกับคุณแม่ก็จะบังคับให้เคทกลับอเมริกา เคทจะกลับไปยังไงในเมื่อหัวใจของเคทอยู่ที่นี่”
นาคินทร์อึ้งจ๋อย นึกถึงการพลัดพรากอีกแล้ว กนกรัตน์ลุ้นว่านาคินทร์จะว่ายังไง? เห็นยังไม่ยอมพูดอะไรก็กดดันต่อ “พี่คินไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอคะ ทำไมไม่เหมือนเคทคะ เคทจะอยู่ได้ยังไงใจเคทมันใจจะขาด..พี่คินรู้มั๊ยคะ”
นาคินทร์สะดุ้ง นึกถึงตอนที่ตัวเองกอดกนกวลี
“กนก พี่จะอยู่ต่อไปยังไง ใจพี่มันจะขาดรู้มั๊ย”
นาคินทร์จ๋อยมาก ทั้งเศร้าและกังวล นาคินทร์พึมพำ “กนก”
กนกรัตน์เงยหน้ามอง ทั้งน้ำตา สายตาเว้าวอน “อย่าปล่อยเคทไปอีกนะคะ ให้เคทได้อยู่กับพี่คินตลอดไปนะคะ”
สองคนมองหน้ากัน กนกรัตน์โผเข้ากอดนาคินทร์แน่น นาคินทร์สับสน กนกรัตน์ลุ้น แต่มีแววตามั่นใจว่าสำเร็จ
มุมสวนที่บ้านไกรตระกูล พิงค์กับอัครินทร์เดินกันมาเงียบๆ ไม่คุยกัน จู่ๆ ก็หันมาจะคุยพร้อมกัน
“คุณ / คุณ”