บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 21 หน้า 14
สองคนชะงักกันไป พิงค์ยังเสียงเขียว “มีอะไร”
“คุณก่อน”
พิงค์ถอนใจ “คุณต้องดูแลเพื่อนฉันดีๆ นะ”
“ผมก็ทำมาตลอดอยู่แล้ว”
พิงค์อึ้ง มองแววตาอ่อนลง
“คุณเหอะ..อย่าไปซ้ำเติมอะไรคุณตะวัน..เป็นเพื่อนกันต้องเข้าใจกัน”
พิงค์แว้ด “ไม่ต้องมาสอน” อัครินทร์ทำหน้าเบื่อ พิงค์ลอบมองก่อนจะแย็บถาม “ถามจริงเหอะ..คุณโอเคจริงเหรอ”
“อะไรอีกล่ะ”
พิงค์ท้าวเอว “ก็แหม..คุณแอบชอบตะวันอยู่ไม่ใช่เหรอ เจออย่างนี้เข้าไปอ่ะ..โอเคจริงรึเปล่า”
อัครินทร์เจอหมัดตรงก็นิ่งไป ยิ้มน้อยๆ เจียมๆ มองหน้าพิ้งค์ แต่เหมือนพูดกับตัวเอง “แล้วจะให้ทำไง เคยมั๊ย..บางทีเราก็ต้องพูดว่า ‘ไม่เป็นไร’ ทั้งๆ ที่ยืนแทบไม่ไหว”
พิงค์อึ้ง ไม่เคยเจอพาร์ทนี้ พูดไม่ออก ใจอ่อนยวบ “เอ่อ” พิงค์ไม่รู้จะยังไงต่อดี ได้แต่เงอะๆ งะๆ “ฉัน..กลับก่อนนะ” อัครินทร์ยิ้มให้ พิงค์จะเดินออก นึกได้ หันมา “ดูแลตะวันด้วย”
อัครินทร์พยักหน้า พิงค์พยักหน้าหงึกๆ ให้ จะเดินออก นึกได้ หันมา “เอ่อ..ฉัน” อัครินทร์รอฟัง “ฉัน..ขอโทษนะ..ตะกี้..ที่ตบหน้าคุณ”
อัครินทร์กลอกตา เอาลิ้นดุนๆ แก้มข้างที่โดนตบ เอามือจับ “โอเคครับ..ฟันยังอยู่ครบ”
พิงค์ไม่รู้จะเอาหน้าไว้ไหนดี ก้มๆ หน้าก่อนจะตัดสินใจพูด “นอกจากดูแลตะวันแล้ว”
อัครินทร์รอฟัง พิงค์ตัดสินใจพูดแบบเขินๆ นิดๆ “ก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ” พูดจบพิงค์ก็วิ่งจู๊ดออกไป อัครินทร์มองตาม ยิ้มน้อยๆ ส่ายหน้านิดๆ..เฮ้อ!!
เคาน์เตอร์บาร์บ้านไกรตระกูล นาคินทร์นั่งซึม นึกย้อนไปถึงตอนที่อยู่กับกนกรัตน์
กนกรัตน์กอดนาคินทร์ แล้วผละออกมอง แววตาเว้าวอน “ทางเดียวที่จะทำให้เราได้อยู่ด้วยกันตลอดไปก็คือ” นาคินทร์รอฟัง “เราแต่งงานกันนะคะพี่คิน”
นาคินทร์นิ่งๆ มึนๆ พึมพำ “แต่งงาน”
“ค่ะ..มันเป็นทางเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เราไม่ต้องพรากจากกัน คุณพ่อคุณแม่ของเคทคงจะเข้าใจและดีใจที่เคทพบคนที่จริงใจกับเคท” นาคินทร์เริ่มอึ้ง
กนกรัตน์เริ่มรู้สึกว่ารุกเกินไป ก็เริ่มผ่อน “หรือถ้าพี่คินจะแค่..หมั้นกับเคทไว้ก่อน เคทก็อาจจะไปต่อรองกับคุณพ่อคุณแม่ของเคทได้ระดับนึง” กนกรัตน์ออดอ้อน “นะคะพี่คิน”
นาคินทร์นิ่ง นึก “พี่”