บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 22
ตอนเย็น มุมสวนเล็กๆ บ้านไกรตระกูล ปานตะวัน ประกายเดือนนั่งคุยกัน
“มาได้ไง เลิกงานแล้วเหรอ เดี๋ยวเจ้านายก็ว่าเอา”
ประกายเดือนลืมตัว เชิดๆ “กล้าเรอะ”
“ว่าไงนะ”
ประกายเดือนสะดุ้ง “อ่อ..ปะ..เปล่า..เค้าว่าจะกล้าว่าได้ไง เลิกงาน 5 โมงครึ่งเป๊งเค้าถึงออกมาตามเวลาเป๊ะ”
ประกายเดือนชูถุงน้ำเตาหู้ “ซื้อน้ำเต้าหู้ของโปรดมาฝากตะวันด้วยน้าาา”
ปานตะวันยิ้ม ชื่นใจ แต่ไม่วายบ่น “วันหลังไม่ต้อง..เปลืองเงิน..มีเงินก็หัดเก็บๆ ไว้อีกหน่อยเราจะได้ไม่ลำบาก”
ประกายเดือนค้อน “คุณแม่คะ..ถุงละ 20 เองนะคะคุณแม่”
ปานตะวันเข้าเรื่อง “นั่นแหละ ว่าแต่มาหาพี่มีอะไรรึเปล่า”
ประกายเดือนหน้าตาซีเรียส “มีสิ.. ก็พี่พิงค์เล่าให้ฟังเรื่องตะวัน”
ปานตะวันโพล่งแบบร้อนตัว “อะไร พิงค์เล่าอะไรให้ฟัง”
ประกายเดือนหน้าเหวอๆ “ก็..ก็..ทำไมต้องตกใจขนาดน้าน พี่พิงค์ก็เล่าแค่ตะวันไม่ค่อยสบาย ถ้าเค้าว่างก็ให้มาหาตะวันบ่อยๆ”
ปานตะวันโล่งอก “แค่นั้นเหรอ เล่าอะไรอีกรึเปล่า”
ประกายเดือนมอง “ทำไมล่ะ มีอะไรอีกรึเปล่าที่เค้าไม่รู้”
ปานตะวันทำเนียน “ไม่นี่..ไม่มี โอเค.ขอบใจมากนะเดือน พี่คุยได้แป๊บเดียว เดี๋ยวต้องไปดูคุณนารถแล้ว”
“โห่..เดี๋ยวสิ”
“ไม่เดี๋ยวล่ะ..มีอะไรต้องทำอีกเยอะแยะ ใกล้จะถึงวันแต่งงานของคุณนารถแล้ว
ประกายเดือนตาโต “จริงเหรอ”
ปานตะวันยิ้ม “ไม่น่าเชื่อนะ พี่ดูแลคุณนารถมาจะครบปีแล้ว”
“ครบปี อย่างนี้สัญญาที่ตะวันเซ็นกับท่านประธานก็ใกล้จะหมดแล้วน่ะสิ”
ปานตะวันอึ้งไป “ใช่”
ประกายเดือนมองปานตะวัน จับความรู้สึกได้ “ตะวัน..ตะวันรักท่านประธานรึเปล่า”
“เด็กบ้า!! พูดอะไร”
“เค้าถามจริงๆ”