บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 22 หน้า 3
มุมสวนเล็กๆ บ้านไกรตระกูล ประกายเดือนยังนั่งคุยกับปานตะวัน “แปลกมั๊ยล่ะ..ตะวันว่า”
ปานตะวันอึ้ง ตัดบท “ก็เรื่องของเค้า เราไม่เกี่ยว”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว เกี่ยวเต็มๆ ใจคอนตะวันจะปล่อยให้ผู้หญิงแปลกๆ แบบยัยเคทนั่นมายุ่งกับท่านประธานได้ไง”
“ได้หรือไม่ได้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่”
ประกายเดือนลากเสียงยาว “ตะวันนนน..จนป่านนี้แล้วนะ จะปีนึงแล้ว ถ้าตะวันไม่เกี่ยวอะไรกับท่านประธาน ตะวันคงไม่อยู่ที่นี่มาจนครบปีหรอก”
“ที่พี่อดทนอยู่ก็เพราะ ‘สัญญา’ นั่นต่างหาก”
“เหรอ?? คนอย่างตะวันเนี่ยนะ จะอดทนอยู่เพราะ ‘สัญญา’ ‘เดือนเดือด’ รู้ดีว่า ‘ตะวันเดือด’ บ้าดีเดือดพอที่จะลุกขึ้นมาฉีกสัญญาให้กระจุยได้ทุกเมื่อ แต่ที่ไม่ยอมฉีกนี่ก็เพราะ”
ปานตะวันตัดบท “เพ้อเจ้อจบยัง พี่จะไปทำงาน”
ปานตะวันลุกขึ้นยืน ประกายเดือนคว้ามือไว้ สีหน้าจริงจัง “เดี๋ยวตะวัน อันนี้เค้าพูดจริงนะ เค้าเป็นห่วงท่านประธาน ยิ่งกว่านั้น ตะวันนั่นแหละที่น่าเป็นห่วงที่สุด ถ้ายัยเคทนั่นมัน..มันบังเอิญไม่ธรรมดาขึ้นมาจริงๆ”
ปานตะวันมองแบบไม่ปักใจอะไรของเธอ
ที่สระว่ายน้ำ กนกรัตน์ผุดขึ้นมาเหนือผิวน้ำ กนกรัตน์กำลังว่ายน้ำจะถึงขอบสระ เมื่อถึงขอบสระ พอดีกับเห็นขาใครคนหนึ่งก้าวเข้าอยู่ตรงหน้า กนกรัตน์ชะงักนิดนึง ก่อนทำหน้าเซ็งๆ “มีอะไร”
‘มิลค์’ ยืนหน้าบึ้งก่อนจะย่อลงนั่งคุย “ยังจะมาใจเย็นเล่นน้ำเป็นนางเงือกอยู่ได้ จะปล่อยให้นังชาละวันมันงาบผู้ชายแกไปเฉยๆ เลยใช่มั๊ย”
“นังชาละวันไหน”
มิลค์ไม่ได้ดั่งใจ “ก็นังปานตะวัน นังงามไส้นั่นไง” กนกรัตน์ชะงัก
“วันก่อนฉันตบมันคว่ำไปละนะ โทษฐานที่มันหน้าด้านไล่กอดพี่อาร์ตที่หน้าโรงหนังต่อหน้าต่อตาฉัน หืมม์ม์..ไม่รู้จักคุณมิลค์ซะแระ เล่นกะใครไม่เล่น ว่าแต่แกเหอะ เช็คบิลมันรึยังที่มันออเซาะยืนซบพี่คินของแกในร้านเวดดิ้งน่ะ”
กนกรัตน์นิ่ง มิลค์วี๊ด “อะไรกันเนี่ยนังเคท อย่าบอกนะว่าแม่พระ แกจะปล่อยให้มันลอยนวลไม่ได้นะ นังนี่มันร้ายไม่รู้จะเอาใครกันแน่ พี่คินของแกหรือว่าพี่อาร์ตของฉัน ดีไม่ดี..มันจะเอาทั้ง 2 คน” กนกรัตน์ยังไม่โต้ตอบ “ขนาดพี่อาร์ตมีลูกกะฉัน มันยังเล่นซะพี่อาร์ตขอหย่า แล้วนี่พี่คินกับแก แค่กิ๊กกัน เสร็จนังชาละวันนั่นแน่ๆ นังเงือก”
กนกรัตน์ส่งสายตาพิฆาต