บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 9
ห้องนอนไช้ หลิวป้อนยาไช้บนเตียง สภาพอิดโรย นอนไม่หลับติดต่อกันมาหลายคืน ไช้เหลือบมองไปยังมุมห้อง เห็นอะไรบางอย่าง สีหน้าหวาดกลัว โบกมือไล่ใครบางคน “ออกไป ! ออกไปให้พ้น !” หลิวหันไปมองที่มุมห้อง ไม่เห็นมีใคร “อาหลิวช่วยอั๊วด้วย ! อาซันกับพวกมันมากวักมือเรียกอั๊วอยู่โน่น”
“เฮีย... อาซันอีตายแล้วใช่มั้ย”
ไช้ถึงกับหน้าถอดสีที่หลุดปากออกไป รีบกลบเกลื่อน แต่ก็มีพิรุธ “ลื้อพูดอะไร อั๊วไม่รู้เรื่อง”
“จนป่านนี้เฮียยังไม่รู้อีกเหรอว่าอั๊วพูดเรื่องอะไร เฮียโกหกอั๊ว อาซันไม่ได้กลับบ้านนอก อีตายแล้ว เฮียนั่นแหละเป็นคนส่งให้อาซันไปตาย อั๊วได้ยินที่เฮียคุยกับอาหลงหมดแล้ว”
หลงเข้ามาทันได้ยินพอดี รีบเข้ามาห้ามทัพ “เถ้าแก่เนี้ย ใจเย็นๆ ฟังอั๊วก่อน”
“เฮียคิดแต่จะเอาชนะคะคาน ยอมแลกได้ทุกอย่างเพื่อศักดิ์ศรีบ้าๆ ใครจะเป็นจะตายก็ช่าง ! ต่อให้เฮียเป็นฝ่ายชนะ อั๊วก็อยากจะรู้นักชัยชนะบนกองซากศพของเพื่อนพ้องพี่น้องนับไม่ถ้วน มันน่าภาคภูมิใจตรงไหน” หลิวพูดจบก็ผลุนผลันออกไปจากห้องทันที
ไช้ได้สติ คำพูดของหลิวถูกต้องทุกอย่าง แต่คิดได้เมื่อทุกอย่างสายไปเสียแล้ว “ถ้ารู้ว่าทุกอย่างต้องลงเอยแบบนี้ อั๊วคงไม่ถลำตัวมาเป็นเจ้าพ่อเด็ดขาด”
หลงมองไช้ที่นั่งหมดอาลัยตายอยากอย่างเห็นใจ
หลิวนั่งสวดมนต์หน้าเทวรูปเจ้าแม่กวนอิมในห้องพระ แววตาหม่นเศร้า หลงเข้ามานั่งด้านหลัง
“ลื้อเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมหรือเปล่า อาหลง”
“ถ้ากฎแห่งกรรมมีจริง ทำไมไอ้คนชั่วที่มันฆ่าคนรักของอั๊วถึงยังได้ลอยนวลอยู่”
“ปลูกข้าวมันก็มีเวลาออกรวงตามธรรมชาติของมัน ถ้าวันเวลายังมาไม่ถึง ใครก็ไปบีบบังคับให้ข้าวออกรวงก่อนกำหนดก็คงไม่ได้”
“อั๊วเชื่อว่าใครทำเช่นไรก็ต้องได้รับผลตอบแทนเช่นนั้น แต่กว่าที่เวรกรรมจะตามทัน มันช้าไป”
“วิบากกรรมไม่ต้องรอให้ถึงชาติหน้า บางทีตอนนี้เฮียไช้อาจกำลังถูกเวรกรรมที่เคยทำไว้ตามสนองอยู่ก็ได้” หลิวมองไปยังเทวรูปเจ้าแม่กวนอิมอย่างปลงตก