บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 9 หน้า 2

เถ้าแก่สุงเก็บตัวเงียบอยู่คนเดียวในห้อง ยังไม่ยอมนอน เถ้าแก่สุงเปิดลิ้นชักออกมา เห็นสมุดบันทึกเล่มเก่าคร่ำคร่า ภายในมีรูปถ่ายขาวดำสอดอยู่ เถ้าแก่สุงนั่งดูรูปถ่ายในอดีตระหว่างเถ้าแก่สุง เต็ก ไช้ ไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ยากไร้ จนกระทั่งเฟื่องฟู เถ้าแก่สุงหยุดอยู่ที่รูปถ่ายของทั้งสามนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟจีนโบราณ เป็นรูปถ่ายใบเดียวกับในห้องไช้  เถ้าแก่สุงมองภาพนั้นแล้วคิดถึงเหตุการณ์ในอดีต

เถ้าแก่สุง เต็ก และไช้ตอนอายุ 35 ปี นั่งที่ร้านกาแฟน่ำแซอีกครั้ง ตอนนี้ทุกคนต่างเป็นหัวหน้าแก๊งเรียบร้อยแล้ว  อาโกยกจานอิ่วจาก้วยมาเสิร์ฟ ทั้งสามเห็นแล้วได้แต่มองอิ่วจาก้วยในจาน กินไม่ลง เถ้าแก่สุงยื่นถุงเงินให้อาโกคนขายกาแฟ 

อาโกรีบโบกมือปฏิเสธ “อั๊วรับไว้ไม่ได้หรอก... มันมากเกินไป... ค่าอิ่วจาก้วยรวมกับกาแฟทั้งหมดนี่ แค่ไม่กี่สตางค์เท่านั้น”

“รับไว้เถอะอาโก ถ้าวันนั้นไม่ได้เศษอิ่วจาก้วยจากร้านลื้อ พวกอั๊วสามคนคงอดตายไปแล้ว” อาโกโค้งคำนับเถ้าแก่สุง ยอมรับถุงเงินจากเถ้าแก่สุง ยิ้มด้วยความยินดี เถ้าแก่สุงกวาดตามองดูบรรยากาศภายในร้าน เปลี่ยนแปลงไปมาก แต่อาโกคนเดิมยังขายอยู่ “10 ปีมานี้ อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆ”

เต็กนึกถึงความหลัง “ตอนนั้นเราสามคนพี่น้องเพิ่งออกจากคุกมาใหม่ๆ ไม่มีสตางค์ติดตัวสักแดงเดียว เฮียไช้เห็นอิ่วจาก้วยตัวหนึ่งตกพื้น ก็รีบวิ่งไปคว้ามา ทำอย่างกับเห็นทองคำ”

ไช้เสริม “แต่พอได้มา เราสามคนกับเถียงกัน เกี่ยงกัน ไม่มีใครยอมกิน อาเต็กบอกว่าทำไมอิ่วจาก้วยถึงมีแค่ 2 ขา ถ้ามี 3 ขาก็ดีน่ะสิ เราจะได้แบ่งกัน”

“สุดท้าย เราสามคนต้องแบ่งอิ่วจาก้วยกันกิน ถึงได้หยุดเถียงกันได้” เถ้าแก่สุงพูดจบก็แบ่งอิ่วจาก้วยครึ่งหนึ่งในมือ แล้วยื่นชิ้นที่ใหญ่กว่าส่งให้ไช้ เก็บชิ้นเล็กกว่าไว้กินเอง 

เต็กเห็นเถ้าแก่สุงแบ่ง ก็เลยแบ่งให้ไช้ตามบ้าง ทั้งสามแบ่งกันกินอิ่วจาก้วยเหมือนเมื่อในอดีต เคี้ยวอิ่วจาก้วยในปาก ตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก

เถ้าแก่สุงเอ่ย “เราสามคน แม้นไม่ได้เกิดวันเดือนปีเดียวกัน แต่ก็ขอเป็นพี่น้องกันจนวันตาย”

ไช้น้ำตาไหล ต้องรีบยกมือปาดน้ำตา แกล้งหันไปโวยวายใส่ลูกน้องแก้เขิน “พวกลื้อ! ยืนบื้อกันอยู่ทำไม รีบถ่ายรูปเร็วเข้าสิ” 

สมุนไช้พยักหน้า กุลีกุจอ ถ่ายรูปให้ทั้งสามทันที แสงแฟลชสว่างวาบ

รูปถ่ายใบนั้นในมือเถ้าแก่สุง ถึงแม้จะผ่านมาแล้ว 25 ปีก็ยังอยู่ในความทรงจำเสมอ คำพูดของเต็กเมื่อตอนกลางวันดังแทรกขึ้นมาในหัวเถ้าแก่สุง

“ถ้าแก๊งไก่ฟ้าแยกตัวออกไป ทั้งกิจการ ทรัพย์สิน และกำลังคนของเราจะต้องถูกแบ่งแยกลงไปด้วย แก๊งสามวิหคจะไม่เป็นปึกแผ่นอีกต่อไป พี่ใหญ่ยอมได้เหรอ...พี่ใหญ่คงต้องตัดสินใจทำอะไรบ้างอย่างแล้ว”