บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 13 หน้า 3
หงส์ตัดบท “บุกรุกเข้ามาที่นี่ยามวิกาล ตามกฎของแก๊งหงส์ดำ อั๊วจะฆ่าลื้อก็ได้ ตี๋เล็ก”
ตี๋เล็กท้า “ก็เอาสิ ! ดีเหมือนกัน กล้าฆ่าอั๊วหรือเปล่าล่ะ”
“เห็นแก่หน้าอาป๊าลื้อ อั๊วจะยอมไว้ชีวิตลื้อสักครั้ง ไสหัวไปซะ แล้วอย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีก ! นับแต่นี้ แก๊งหงส์ดำกับแก๊งกระเรียนทางใครก็ทางมัน !”
“อั๊วไปก็ได้...แต่รู้ไว้ด้วยนะ คนอย่างอั๊ว อยากได้อะไรแล้วต้องได้” ตี๋เล็กจ้องหน้าหงส์เหมือนลูกไก่อยู่ในกำมือ ก่อนมองหลงด้วยสายตาอาฆาต แล้วหัวเสียออกไป
หลงจับสังเกต ตี๋เล็กเหมือนรู้ทางเป็นอย่างดี หงส์หน้าเครียด ทรุดลงนั่งเก้าอี้ รู้สึกว่าความขัดแย้งระหว่างแก๊งหงส์ดำกับแก๊งกระเรียนถึงขั้นแตกหัก
“นายน้อยครับ...”
หงส์กุมขมับ “นายออกไปก่อน ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก”
หลงค้อมศีรษะ ก่อนออกจากห้องไป หงส์หลับตาลง รู้สึกเหนื่อยอ่อน
หมวย กุ่ย หวัง กำลังซ้อมต่อบทงิ้วกันอยู่ ตี๋เล็กเดินฝ่าเข้ามากลางวง พาลอย่างหมาบ้า “หลีก ! เกะกะ”
หมวย กุ่ย หวัง มองตามตี๋เล็กอย่างงงๆ “ลูกชายเถ้าแก่เต็กมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ลื้อเห็นหรือเปล่า”
หมวยส่ายหน้า “ก็ซ้อมงิ้วอยู่ด้วยกัน เฮียไม่เห็น แล้วหมวยจะเห็นได้ยังไง”
“สงสัยจะหายตัวเข้ามา”
กุ่ยตบหัวหวัง “ตลก ! ตอนนี้เจ้หงส์เป็นถึงหัวหน้าแก๊งหงส์ดำ จะปล่อยให้คนอื่นมาเข้านอกออกในเพ่นพ่านแบบนี้ไม่ได้ เกิดเป็นพวกไอ้ซ้งมาแก้แค้นจะว่ายังไง”
“หมวยไม่อยากจะไว้ใจเฮียตี๋เล็กเลย ดูท่าทางเหมือนคนโรคจิตยังไงไม่รู้”
กุ่ยเห็นหลงเดินออกมาพอดี เลยแกล้งพูดลอยๆให้เข้าหู “คุ้มกันประสาอะไร ปล่อยให้คนนอกเข้ามาถึงในนี้ได้ ชุ่ยจริงๆ กลับไปหาบกระเพาะปลาขายอย่างเดิมดีกว่ามั้ง”
หมวยปรามกุ่ยด้วยสายตา กุ่ยมองหลงด้วยสายตาตำหนิ หลงไม่ต่อปากต่อคำกุ่ย ไม่ค่อยสบายใจเหมือนกัน
หงส์คุกเข่าหน้าแท่นบูชาเถ้าแก่สุง “อาป๊า... ตี๋เล็กคงไม่ปล่อยให้เรื่องนี้จบลงง่ายๆ ถ้าหงส์ไม่เด็ดขาด ตี๋เล็กก็คงตามรังควานไม่เลิก แต่ถ้าหากแก๊งหงส์ดำต้องแตกกับแก๊งกระเรียนจริงๆ ก็เท่ากับมิตรภาพระหว่างอาป๊ากับอาเจ็กเต็กต้องขาดสะบั้นลง หงส์ควรทำยังไงดี อาป๊า” หงส์หนักใจ รู้สึกกังวลถึงศัตรูรอบตัวที่มีเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
วันใหม่ หลงเข้ามาสำรวจภายในห้องทำงานเถ้าแก่สุง “ไม่มีทางอื่นที่ตี๋เล็กจะเข้ามาในนี้ได้ นอกจากปีนหน้าต่างเข้ามา”