บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 13 หน้า 4
“ทำตัวอย่างกับไอ้พวกย่องเบา ตี๋เล็กชักจะหนักข้อขึ้นทุกวัน ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกของอาเจ็กเต็ก ฉันคงลากคอส่งตำรวจไปแล้ว”
“ผมไม่คิดว่าตี๋เล็กจะถือวิสาสะเข้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก ดูเหมือนคุณตี๋เล็กรู้ทางหนีทีไล่เป็นอย่างดี”
“ตี๋เล็กจะบุกเข้ามาที่นี่ทำไม”
หลงครุ่นคิดถึงเหตุการณ์วันงานศพเถ้าแก่สุง
ตี๋เล็กยืนล้วงกระเป๋า ท่าทางไม่สำรวมตรงหน้ากรอบรูปสุง “อโหสิให้อั๊วด้วยนะ อาแปะ”
ตี๋เล็กยิ้มมุมปากอย่างอหังการ์ รอยยิ้มแห่งชัยชนะ เหมือนสะใจที่สามารถโค่นเจ้าพ่อใหญ่อย่างเถ้าแก่สุงลงได้ หลงแอบสังเกตเห็นเข้า ดูออกว่ารอยยิ้มนั้นไม่ธรรมดา
หลงเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว เห็นเค้ารางว่าตี๋เล็กเป็นคนฆ่าเถ้าแก่สุง “บางทีคนที่ลอบสังหารเถ้าแก่สุงอาจเป็นคนใกล้ตัวนายน้อยก็ได้”
“นายสงสัยว่าเป็นตี๋เล็กงั้นเหรอ” หลงพยักหน้าเนิบช้า แต่มั่นใจ หงส์ยังไม่ปักใจเชื่อ “ถึงตี๋เล็กจะเป็นคนเลือดร้อน แต่ฉันไม่เชื่อ ว่าจะกล้าทำเรื่องอุกอาจขนาดฆ่าอาป๊าฉันได้ลงคอ”
“นายน้อยอย่าประมาทคนอย่างตี๋เล็กเป็นอันขาด คนๆนี้ทำได้ทุกอย่าง แม้แต่เรื่องที่นายน้อยก็คาดไม่ถึง”
หงส์ยังไม่อยากปักใจว่าเป็นตี๋เล็กเสียทีเดียว แต่ท่าทีของหลงดูจะมั่นใจมาก
บ้านเต็ก ตี๋เล็กยุงยงใส่ไฟเต็มที่ เต็กฉุนกึก “มันกล้าโอหังขนาดนี้เชียวเหรอ”
“อั๊วได้ยินมาเต็มสองรูหู อาหงส์ประกาศปาวๆว่านับแต่นี้ แก๊งกระเรียนกับแก๊งหงส์ดำขาดกัน ไม่ต้องมาคบค้าสมาคมกันอีก ผีไม่ต้องเผา เงาก็ไม่ต้องเหยียบ”
“พี่ใหญ่ตายไม่ทันไร มันก็ไม่เห็นหัวอั๊วซะแล้ว ถ้าแก๊งหงส์ดำไม่มีแก๊งกระเรียนคอยเป็นบันไดรองตีน จะยืนได้อย่างทุกวันนี้มั้ย”
“อาหงส์คงเจ็บใจที่อาป๊าคัดค้านอีขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊ง พอโดนไอ้ขี้ข้าหลงมันเป่าหูยุแยงเข้าหน่อยก็เลยตัดขาดความสัมพันธ์กับเรา”
“นังเด็กเมื่อวานซืน ! ขึ้นมาเป็นใหญ่ไม่ทันไรก็ทำผยอง เห็นทีคงญาติดีด้วยไม่ได้”
“เอาเลยอาป๊า ลุยเป็นลุย เปิดศึกกันให้รู้ดำรู้แดงไปเลย ถ้าอาป๊าไม่เปิด อั๊วเปิดเอง ไม่ต้องเกรงหน้าไหนทั้งนั้น ตอนนี้คนของเรามีมากกว่าแก๊งมันตั้งเยอะ”
“ลื้อคิดจะทำอะไรวะ ตี๋เล็ก”
ตี๋เล็กยิ้มร้าย มีแผนชั่วในใจ
ในสวนหย่อม หงส์ใจลอย กำลังคิดเรื่องที่หลงบอกว่าตี๋เล็กอาจจะเป็นคนฆ่าเถ้าแก่สุง
“นายน้อยอย่าประมาทคนอย่างตี๋เล็กเป็นอันขาด คนๆนี้ทำได้ทุกอย่าง แม้แต่เรื่องที่นายน้อยก็คาดไม่ถึง”