บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 10 หน้า 4
ฉัตรชนกเดินใกล้เข้ามาทางด้านหลังจิดาภา แต่จิดาภายังไม่รู้ตัว
“นี่ฉันก็หาเรื่องให้คุณฉัตรชนกแวะพักระหว่างทางมาคืนนึงแล้ว ไม่รู้ว่าจะหาเรื่องอะไรมาถ่วงเวลาเค้าได้อีก”
“คุณจิครับ”
จิดาภาสะดุ้งตกใจ หันไปมองทางด้านหลัง ”คุณฉัตร... “ หญิงสาวรีบกดตัดสายทิ้ง
“คุยกับใครอยู่เหรอครับ แอบมาคุยซะไกลเลย”
จิดาภาอึกอัก “คุยกับเพื่อนน่ะค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ” เธอเปลี่ยนเรื่อง ”รถซ่อมเสร็จหรือยังคะ”
“เสร็จแล้วครับ ผมว่าเรารีบไปกันดีกว่า เสียเวลารอซ่อมรถมาตั้งคืนนึงแล้ว ผมไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้” ฉัตรชนกเดินนำจิดาภาออกไป
จิดาภาทำครุ่นคิดว่าจะหาเรื่องอะไรมาถ่วงเวลาฉัตรชนกได้อีก
อำภาถามฉกาจท่าทางร้อนใจ “นี่คุณฉกาจ ตกลงตาฉัตรตามตัวยัยชบาเจอหรือเปล่า ทำไมหายเงียบไปเลยตั้งแต่เมื่อวาน ฉันร้อนใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับแล้วนะ”
“ผมโทรหาลูกแล้ว เมื่อวานนี้รถตาฉัตรเสีย เลยต้องหาโรงแรมพักระหว่างรอซ่อมรถ เช้านี้ออกเดินทางต่อแล้ว”
อำภายกมือไหว้ “คุณพระคุณเจ้าคุณครองตาฉัตรกับยัยชบาด้วยเถอะ คอยดูนะ ฉันจะให้ตำรวจจับไอ้อัคคีเข้าคุกให้หัวโตเลย”
เกษณีย์เดินเข้ามาได้จังหวะพอดีก็รีบพูดเสริมเพื่อประโยชน์ของตัวเอง “ดีค่ะคุณแม่ คนเลวๆ อย่างนี้ ถ้าปล่อยให้ลอยนวลจะเป็นภัยกับสังคมเปล่าๆ”
ฉกาจหนักใจเล็กน้อย เพราะยังไงอัคคีก็เป็นลูกของเพื่อนรัก แต่ยังไงก็ต้องว่ากันไปตามความผิด
ศรุตรีบร้อนเดินเข้ามา ยกมือไหว้ฉกาจกับอำภา “สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า”
ฉกาจกับอำภารับไหว้
“อ้าวศรุต กลับจากต่างประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี้ครับ มาถึงผมก็รีบมาที่นี่เลย นี่ถ้าไม่ใช่งานสำคัญจริงๆ ผมคงไม่ทิ้งชบาไปตั้งหลายวันอย่างนี้หรอกครับ” ศรุตร้อนใจ เป็นห่วง “แล้วนี่ชบากลับมาหรือยังครับ ผมโทรหาเท่าไหร่ก็โทรไม่ติด”
“ยังเลย แต่ตอนนี้ฉัตรกำลังตามไปช่วยอยู่ วันนี้ยัยชบาต้องได้กลับบ้านแน่ๆ”
“พี่ฉัตรไปช่วยชบาที่ไหนครับ ผมจะตามไปช่วยด้วย”
“ลุงว่าศรุตรอฟังข่าวอยู่ที่นี่ดีกว่า ตาฉัตรมีตำรวจคอยช่วยอยู่ทางนั้นแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง”
เกษณีย์ปั้นหน้าว่าเป็นห่วง แต่จริงแอบแขวะ “แต่ก็ยังมีเรื่องที่น่าห่วงอยู่นะคะคุณพ่อ”
“เรื่องอะไร”
“น้องชบาถูกคนร้ายจับตัวไปไว้ที่เกาะร้างตั้งหลายวัน คนร้ายเป็นผู้ชาย น้องชบาก็เป็นสาวสวยขนาดนั้น คุณพ่อคิดว่าน้องชบาไม่ถูก....เอ่อ...ไม่เอาค่ะ เกษไม่อยากพูดแล้ว แค่คิดก็สงสารน้องชบาจนน้ำตาจะไหลแล้ว” เกษณีย์บีบน้ำตา