บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 1
เด็กสาวมัธยมต้นในชุดนักเรียนคนหนึ่งกำลังดูและกรี๊ดภาพโปสเตอร์ “ Campus tour 5 หนุ่ม วงจิงเกอเบล” ที่กำลังเล่นดนตรีกันอย่างสุดเหวี่ยง เธอมองโปสเตอร์ที่ติดอยู่ตรงเสาโถงกลางอย่างตื่นเต้น ร้องบอกเพื่อนๆที่กำลังเดินตามมา “วงจิงเกอเบลจะมาเล่นคอนเสิร์ตโรงเรียนเราล่ะพวกแก!”
เพื่อนๆ ที่เหลือทั้งสาวแท้และเทียม รีบวิ่งเข้ามามุงดูโปสเตอร์ “ไหนๆ เมื่อไหร่”
เด็กสาวไล่ชี้ไปตรงวันที่บนโปสเตอร์ 13 มิถุนายน 2559 “วันกิจกรรม 13 มิถุนา”
“กรี๊ด..ชั้นจะได้เจอพี่จุนสุดที่รักของชั้นแล้ว...” หญิงเทียมจับปอยผมที่สั้นเกรียน ก่อนที่จะพูดต่อ “เดี๋ยวชั้นต้องไปเล็มผมทำสวยหน่อยละ”
“เล็มให้ถึงหนังหัว พี่จุนเค้าไม่สนตุ๊ดหัวเกรียนอย่างแกหรอก”
“กรี๊ด..ใจร้าย” หญิงเทียมแกล้งกรีดน้ำตา “ร้องไห้แพ้บ”
เพื่อนๆขำกัน แล้วน้องผู้หญิงคนที่แบกกระเป๋ากีต้าร์พูดขึ้นบ้าง “ชั้นอยากเล่นกีต้าร์เก่งเหมือนพี่เอิร์ท แล้วก็จะไปประกวดเหมือนพี่เค้าด้วย”
“ชั้นก็อยากเรียนเก่งเหมือนพี่คีน” เด็กหญิงคนแรกทำหน้ามุ่งมั่น “ชั้นจะท็อปเลขทุกเทอมเลยคอยดู จะได้เรียนวิศวะเหมือนพี่เค้า..”
เพื่อนอีกคนแย้ง “แต่ชั้นว่าพี่หนุนเท่กว่าอีก อยากมีพี่ชายอย่างนี้บ้างจัง”
“พี่ธันย์ของชั้นเท่สุด ขนาดอยู่หลังกลอง ยังเท่ทะลุออกมาโดนใจชั้นเลย”
เด็กๆเถียงกันว่าคนที่ตัวเองชอบดีกว่า เหมือนนกกระจอกแตกรัง
ก่อนหน้านั้น 1 ปี ที่โรงงานลูกชิ้นหมูเจริญยิ่งยวด ซึ่งเป็นโรงงานที่ไม่ใหญ่มาก อยู่ในรั้วเดียวกับตัวบ้าน และมีร้านขายลูกชิ้นปิ้งเล็กๆที่หน้าบ้าน ท่ามกลางพนักงานอีกสิบกว่าคนกำลังทำงานอยู่ บางคนกำลังสับหมู บางคนเอาน้ำแข็งใส่เครื่องปั่นพร้อมเนื้อหมู บางคนก็กำลังปั้นลูกชิ้น
พนักงานคนหนึ่งเสียบหูฟังไอพอด โยกหัวไปตามจังหวะเพลง พร้อมกับเทหมูบดใส่เครื่องปั๊มลูกลูกชิ้น เสียงเพลง dancing shoes ของวง arctic monkeys ดังลอดหูฟังออกมาให้คนดูได้ยิน พนักงานคนนั้นก็คือหนุน เขาทำท่าดีดเบสอย่างเมามัน รอลูกชิ้นที่ปั๊มรัวลงมาใส่กาละมัง หนุน องครักษ์ ลูกชายคนสุดท้องของตระกูลเจริญยิ่งยวด ผู้ที่ไม่อยากสืบทอดกิจการลูกชิ้นหมู หัวหน้าวงจิงเกอเบลและตำแหน่งเบส