บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 2 หน้า 3
“จริงดิ ไหนๆ “
“นั่นไง “
4หนุ่มมองไป เห็นรุ่นพี่ถือช่อดอกไม้มาให้หวานใส หวานใสถอดหูฟังออก
“หวานใสครับ” รุ่นพี่ยื่นช่อดอกไม้ให้ แล้วนั่งคุยด้วย
“หวานใส..ชื่อยังน่ารักเลย เสน่ห์แรงอีกต่างหาก” เอิร์ทมองๆกล่องไวโอลิน “สงสัยเด็กดนตรี”
รุ่นพี่คุยกับหวานใสเสร็จแล้วก็ลุกไป สวนกับรุ่นพี่อีกคนหนึ่ง ถือถุงขนมเดินมาให้อีก
เอิร์ทเห็นแล้วทึ่ง “โห อย่างงี้ไม่ธรรมดาแล้ว..ไอ้ธันย์ อย่าปล่อยให้แห้วเหมือนไอ้คีนล่ะ”
คีนตบหัวเอิร์ท “ยังไม่แห้วเว้ย”
“พอๆ เลิกฟุ้งได้แล้ว ไปซ้อมดนตรีเหอะ” ธันย์หันหลังกลับ ขณะเดียวกับที่หวานใสเก็บของเข้ากระเป๋า หอบช่อดอกไม้ และถุงขนม จะลุกไป
คีนรีบจับธันย์ให้หันมา “เฮ้ยๆ นกหงส์หยกหันมาแล้ว เข้าไปเลย” คีนผลักธันย์ให้เข้าไปหาหวานใส
ธันย์เซไปหาหวานใส หวานใสกำลังหันมา คีน เอิร์ท หนุนมอง ลุ้น หวานใสหันมา เห็นว่าเป็นสาวผิวดำ หน้าตามีเอกลักษณ์ในแบบฉบับของเธอเอง..ทำเอา4 หนุ่มอึ้ง..ธันย์ กับหวานใสประสานสายตากัน ตะลึง อึ้ง ค้าง ด้วยกันทั้งคู่ แต่ต่างความรู้สึกกัน
หวานใสยิ้มให้ธันย์อย่างสวยที่สุด ขณะที่ธันย์หน้าแดง อึกอัก เลิ่กลั่ก “มีอะไรเหรอ”
“ขอ..ขอ..”
“080 455...5..”
ธันย์รีบปฏิเสธ “เอ่อ ไม่ใช่ๆ ไม่ได้จะขอเบอร์ ขอโทษที่มาขวางทาง” พูดจบแล้วรีบเดินกลับไปหาเพื่อนเลย
เพื่อนรุมแซวกันใหญ่ “เป็นไง แม่นกหงส์หยก โดนใจเลยดิ / คุยไรกันอะ / แลกเบอร์กันยัง / ทำไมต้องหน้าแดงด้วยวะ “
“เฮ้ย ไปซ้อมได้แล้วน่า” ธันย์เขินรีบคว้าเป้ออกไปเดินไปไม่รอเพื่อน
เพื่อนตามไปแซวอีก หนุนที่กำลังจะไป นึกได้ หันมาเก็บเศษถุงขนม และแก้วน้ำ ที่กินไว้ไปทิ้ง แล้วจึงวิ่งตามไปสมทบเพื่อนๆ
หวานใสมองตามกลุ่มจิงเกอเบลที่เดินหยอกล้อกันไป “หน้าแดงด้วย น่ารักอะ”
ที่ลานใต้ตึกเรียน ลมฝน แบ๊ว และเพื่อนลีดซ้อมเต้นลีดช่วงสุดท้าย
รุ่นพี่ชม “ดีมากจ้ะ เอาล่ะ พักได้ “
ลมฝนกับแบ๊ว เดินไปนั่งพักที่โต๊ะ พร้อมกันนั้น ช่อดอกไม้ และถุงขนมมาวางตรงหน้าพอดี หวานใสลงนั่งกับเพื่อนๆ “อ่ะ ดอกไม้ของลมฝนจากพี่ตี๋ บัญชี นี่ขนมของแบ๊วจากพี่เจ วิศคอม แกะเลยนะ” หวานใสไม่รอคำตอบ แกะถุงขนมกินเลย “ดอกไม้ก็ไม่เอาใช่ป่ะ” หญิงสาวหยิบมาไว้ข้างตัวเลย “พวกแกนี่น้า ใจร้าย เสียน้ำใจคนให้หมด”
ลมฝนแซว “ไม่เสียน้ำใจหรอก ได้ข่าวว่า ได้กิน ได้ใช้คุ้มมม..ทุกอย่างเลยไม่ใช่เหรอ”