บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 6
ที่บ้านจุน สายใจกำลังเคี่ยวน้ำยาขนมจีนอยู่ตรงที่ทำกับข้าวเล็กๆแคบๆหลังบ้าน พร้อมทั้งตะโกนเรียกจุนไปด้วย “จุน ตื่นหรือยัง จุนเอ๊ย” จุนกำลังนอนหลับอยู่ในห้องนอน ได้ยินเสียงแม่เรียกแว่วมาจนต้องตื่น “ไอ้จุน ตื่นได้แล้ว ลงมาช่วยกันหน่อย”
“รู้แล้วๆ ตื่นแล้ว.. “จุนเดินลงมาที่ประตูหลังบ้าน จุนหาวไปพูดไปกับแม่ “ตื่นแล้วแม่”
สายใจหันมาเห็นจุนยืนพิงประตูหลับอยู่ก็ท้าวสะเอวด่า “อ้าว ไอ้หมาจุน ตื่นยังไงของมันเนี่ย ไปเล่นดนตรีกลางค่ำกลางคืนดึกๆดื่นๆแล้วเป็นอย่างนี้ได้ทุกวันสิน่า”
จุนสะดุ้งตั้งแต่แม่โวยวายคำแรก “โอ๊ย แม่ เสียงดัง แสบแก้วหู แล้วจะเรียกลงมาทำไมแต่เช้าเนี่ย”
“ก็เรียกให้มาทำบุญให้พ่อแกไงล่ะ” สายใจหันไปจับขนมจีนใส่ถุง จุนนิ่งไปมองไปที่โต๊ะด้านข้าง เห็นดอกบัว ธูปเทียนหลายชุดวางอยู่ในถาด จุนมองกลับมาที่ฝาบ้านด้านใน เห็นรูปพ่อแขวนอยู่ ด้านล่างรูปเขียนว่า ชาตะ 6 ตุลาคม 2512 มรณะ 9 มีนาคม 2552
จุนนึกถึงอดีตในตอนนั้นที่ตัวเองอายุ 12 ปี จุนในชุดนักเรียนเก่าๆ เดินหิ้วถังน้ำกับม้านั่งเตี้ยๆ เดินตามแม่ที่หาบขนมจีนกลับบ้าน เมื่อจุนกับแม่เดินเข้าประตูรั้วบ้าน ก็มีแท็กซี่คันหนึ่งมาจอด จุนหันมามอง เห็นพ่อลงมาจากรถ จุนร้องเรียกอย่างดีใจ “พ่อ”
พ่อกวักมือเรียก “จุน มานี่มา”
จุนวิ่งไปหาพ่อ แล้วพ่อก็ไปเปิดประตูหลังรถ หยิบกีต้าร์โปร่งออกมาให้ จุนตื่นเต้น “กีต้าร์ ของใครเหรอพ่อ”
“ก็ใครที่บอกว่าอยากหัดกีต้าร์ล่ะ”
จุนดีใจ “ของจุนเหรอพ่อ “
พ่อพยักหน้า จุนร้องเย้ ดีใจ แล้วดีดกีต้าร์เล่น แต่ยังไม่เป็นเพลง
สายใจพูดต่อว่ามาแต่ไกล “ตามใจกันเข้าไป เงินทองมันหาได้ง่ายนักเหรอ แทนที่จะเอาเงินมาช่วยกันซื้อข้าวของเอาไว้ทำมาหากินบ้าง ไม่มีหรอก”
“มีสิ” พ่อหยิบสมุดบัญชีเงินฝากออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ไปให้สายใจ “นี่ไง ชั้นไปเปิดบัญชีมา แล้วก็ฝากเงินทั้งหมดเนี่ยให้เธอ”
สายใจมองสมุดบัญชีอย่างอึ้งๆงงๆ เสียงอ่อนลง “อะไรนะ ให้ชั้นหมดเลยเหรอ”
“อื้ม ตอนนี้มันยังมีไม่มาก แต่ชั้นก็จะใส่เงินไว้ให้เรื่อยๆ วันนึงเธอก็คงมีร้านขนมจีนซะที”