บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 18 หน้า 10
สีหน้ากาโม่แหยๆเจื่อนๆ กลัวถูกส่งไปอยู่กับพ่อ ทอยจงใจยุแยงกาโม่ขั้นขีดสุด “ก็ใช่น่ะสิ”
สีหน้าทอยชิงชังปนหมั่นไส้ “ลุงเราเค้าฉวยโอกาสตอนกาโม่หนีออกจากบ้านไปขอชิดดาวแต่งงาน
ลุงเราเค้าไม่สนใจตามหาเราเลยนะจะบอกให้” กาโม่มีสีหน้าตกใจปนเสียใจมาก
ทอยยุยง “เราตกกระป๋องแล้วล่ะกาโม่ เตรียมตัวกลับไปอยู่กับพ่อเราได้แล้ว”
กาโม่หน้าซีด เสียใจมาก กลัวต้องกลับไปอยู่กับพ่อจนพูดอะไรไม่ออก ทอยไซโคกาโม่ต่อ “ถ้ากาโม่ไม่อยากกลับไปอยู่กับพ่อ กาโม่ต้องเชื่อที่อาทอยบอก อาทอยให้ทำอะไร กาโม่ก็ต้องทำตามทุกอย่าง อย่าดื้อ เข้าใจมั้ย”
กาโม่น้ำเสียงซึมๆ กลัวๆ “ครับอาทอย”
ทอยออกคำสั่งกาโม่ “กาโม่ต้องหลบอยู่บ้านคุณหลวง ห้ามกลับบ้านเด็ดขาด กลัวก็ต้องอดทน คอยดูซิว่าลุงเค้าจะตามหาเรามั้ย” เงียบ ไม่มีเสียงตอบจากอีกฝ่าย
ทอยสีหน้าเคร่งเครียด “กาโม่ ฟังอาทอยอยู่รึเปล่า”
“ฟังครับ” ทอย คาดคั้น “รับปากอาทอยมาเดี๋ยวนี้ ว่าจะหลบอยู่บ้านคุณหลวงจนกว่าอาทอยจะสั่งให้กลับได้”
กาโม่สีหน้ากลัวๆ หวาดกลัว “ครับอาทอย” กาโม่ฟังปลายสาย ครับ...สวัสดีครับอาทอย”
กาโม่กดตัดสายกวาดตามองไปรอบๆ ห้องด้วยสีหน้าหวาดกลัวตามประสาเด็ก ทอยกดตัดสายการสนทนาเสร็จก็มีสีหน้าเครียดนิ่ง อย่างใช้ความคิดเดินแผนการต่อไป
ตอนเย็น เต็งขับรถมาส่งชิดดาวที่หน้าบ้านชิดดาว ปั๊มยืนล้วงกระเป๋ากางเกงรออยู่หน้าบ้าน เงยหน้าขึ้นมอง
เต็งและชิดดาวที่นั่งในรถคู่กัน ชำเลืองมองหน้ากัน ต่างมีสีหน้าลำบากใจ
“ผมควรลงไปเคลียร์กับเค้าให้รู้เรื่องเลยมั้ย”
“ดาวคุยเองก็ได้”
“ลำบากใจรึเปล่า ผมพูดให้ง่ายกว่านะ
ชิดดาวลังเล กลัวทำร้ายจิตใจปั๊มเกินไป “ง่ายกว่าแน่เหรอ” ชิดดาวถอนใจ “คุณกลับไปก่อนเถอะ”
ชิดดาวลงไปจากรถ เต็งจับตามองตาม ปั๊มยิ้มบางๆ ชิดดาวทัก “ทำไมไม่โทรหาล่ะ”
“อยากรอมากกว่า จะได้มีเวลาคิดอะไรๆ ด้วย” ชิดดาวเข้าใจความรู้สึก ได้แต่ยิ้มบางๆ
เต็งตัดสินใจลงมาจากรถ ทั้งสองคนหันมองทางเต็ง ปั๊มรีบพูด เพื่อไม่ให้ทุกคนอึดอัดใจ
“ผมมาลาดาวเฉยๆ คุณไม่ต้องกังวลอะไร”
“ผมไม่ได้กังวลอะไร แค่อยากมาทักทายเฉยๆ” เต็งยื่นมือไปเชคแฮนด์กับปั๊ม