บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 18 หน้า 9
“ทำใจเถอะทอย เค้ากำลังจะแต่งงานกันเร็วๆนี้ล่ะ” ทอยทนฟังไม่ได้กดตัดสายไปเลย ทอยหน้านิ่ง สีหน้าแววตาดื้อรั้น ไม่ยอมแพ้ ขบกรามจนแน่น
หน้าบ้านคุณหญิง น้องหนูมาส่งพี่มัดที่หน้ารั้วบ้าน พี่มัดอ้อน
“วันไหนเจ้านายน้องหนูไม่อยู่อีก โทรบอกพี่ล่วงหน้าด้วยนะ พี่จะโชว์ฝีมือทำกับข้าวมั่ง”
น้องหนูกำลังหลงผู้ชาย “ได้จ้ะ แล้วน้องหนูจะหุงข้าวรอ”
พี่มัดอ้อนๆ “ไม่อยากไปทำงานเลย คิดถึง”
น้องหนูเขินมาก แทบจะเอาหน้าทิ่มประตูรั้ว “เดี๋ยวเย็นๆ ขี่จักรยานไปหา”
“ไปจริงๆนะ อย่าให้พี่คอยเก้อล่ะ”
น้องหนูพยักหน้ารับแล้วผลักๆ พี่มัดออกไป “ไปทำงานได้แล้ว” พี่มัดยื้อๆ เกร็งกล้ามต้านแรงเอาไว้ น้องหนูจับกล้ามล่ำๆ ก็สะท้านเขินอาย น้องหนูผลักไสเขินๆ แต่ใจอยากจะกอดเอาไว้ “ไปเร็วๆเลย”
สองหนุ่มสาวก็ยื้อผลักต้านกันไปมาอยู่อย่างนั้น ด้านในบ้าน...เห็นคุณหลวงแอบมองอยู่หลังม่าน คุณหลวงเพ่งมองไปที่พี่มัดอย่างจับจ้องสงสัย พึมพำ “ใครหว่า” คุณหลวงแอบจับตามองเงียบๆ
ห้องใต้หลังคา กาโม่คุยโทรศัพท์มือถือของคุณหลวงอยู่บนห้องใต้หลังคา
“กาโม่เอามือถือใครโทรมาหาอาทอยครับ”
“มือถือคุณหลวง”
“เดี๋ยวก็โดนจับได้หรอก”
“คุณหลวงไม่อยู่ ไม่รู้หรอก”
“มีอะไรรึเปล่า”
“กาโม่กลับบ้านได้รึยัง”แเสียงทอยสวนกลับมาทันที ขึงขัง “ยัง”
ทอยยังคุยโทรศัพท์มือถืออยู่สวนหย่อมที่เดิม...ตัดสลับการสนทนาไปมาเพื่อให้เห็นอารมณ์ของทั้งคู่
ทอยสีหน้าจริงจัง “กาโม่อยู่ไปก่อน”
กาโม่สีหน้ากลัวๆ คุยมือถือ ฎอยู่ถึงกลางคืนเลยเหรอ กาโม่กลัวฎ
ทอยเสียงออกคำสั่ง “กลัวก็ต้องอดทน”
กาโม่กวาดตามองรอบๆห้อง “กาโม่กลัวจริงๆ นะอาทอย กาโม่นอนคนเดียวในห้องนี้ไม่ได้หรอก “
ทอยหน้าดุ เสียงจริงจัง “กาโม่ต้องทำให้ได้ มัวแต่ขี้ขลาดขี้กลัวอยู่นี่ไง ลุงเต็งเค้าถึงขอแต่งงานกับคุณดาวไปเรียบร้อยแล้ว” กาโม่ตกใจมาก “ลุงเต็งจะแต่งงานกับอาดาวจริงๆเหรออาทอย”