บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 18 หน้า 3
ให้กับรายการที่สร้างด้วยกันมาหลายปีต้องปิดตัวลงอย่างถาวร
ชิดดาวเดินมาส่งปั๊มที่หน้ารั้วบ้าน “ให้ปั๊มไปส่งที่เนอร์สเซอรี่มั้ย”
ชิดดาวหน้าซึมๆ “ไม่เป็นไร ดูก่อนดาวอาจจะไม่ไป”
“โอเค...” ปั๊มเดินไปขึ้นรถ ก่อนเปลี่ยนใจหันมาถามชิดดาว “ถามจริงๆ ดาวอยากให้ปั๊มเปิดร้านขนมที่นี่รึเปล่า”
ชิดดาวชะงักไป “ตลอดเวลาที่ผ่านมา เรื่องของเรา มันไม่มีความชัดเจน” ชิดดาวรับฟัง หน้านิ่งเครียด
ปั๊มพูดติดตลก “ที่จริงดาวชัดเจน แต่ปั๊มไม่ยอมเข้าใจคนเดียวรึเปล่าก็ไม่รู้นะ” ปั๊มขำๆกลบๆไป ชิดดาวยังหน้านิ่ง สีหน้าใช้ความคิด ตัดสินใจอะไรบางอย่าง
“ปั๊มยังมีความหวัง แล้วปั๊มก็ไม่ยอมถอยให้ใครง่ายๆ หรอก ถ้า..”
ชิดดาวพูดขัดขึ้น “ดาวว่า” ปั๊มหยุดพูดทันที รอฟังชิดดาวพูด
ชิดดาวหยุดคิด สีหน้าลำบากใจ แต่ถึงเวลาที่ควรพูดแล้ว “ปั๊ม...”
ปั๊มแทบกลั้นหายใจ ลุ้นมากกับคำตอบของชิดดาว ชนิดที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
ด้านในทาวน์เฮาส์ ผู้รับเหมากำลังใช้ตลับเมตรวัดขนาดโน่นนี่อยู่ในทาวน์เฮาส์ ปั๊มเดินหน้านิ่งเข้ามาหาเงียบๆ
“ช่างครับ” ผู้รับเหมาหันมองหน้าปั๊ม
“ผมเปลี่ยนใจไม่อยากเปิดสาขาที่นี่แล้วล่ะ” ผู้รับเหมาอึ้ง “อ้าว ทำไมล่ะครับ”
ปั๊มตัดบท “ช่างจะคิดค่าเสียเวลาเท่าไหร่ครับ” ปั๊มล้วงกระเป๋าเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกง
ก่อนหน้านี้ หน้าบ้านชิดดาว ชิดดาวหยุดคิด สีหน้าลำบากใจ แต่ถึงเวลาที่ควรพูดแล้ว “ปั๊ม...”
ปั๊มแทบกลั้นหายใจ ลุ้นมากกับคำตอบของชิดดาว ชนิดที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ชิดดาวตัดสินใจพูด อย่างยากลำบาก “ดาวว่าแถวนี้ไม่ต้องการร้านเบเกอร์รี่เพิ่มแล้วล่ะ”
ปั๊มนิ่งไปอย่างเข้าใจ ก่อนจะตัดสินใจถามเป็นนัยๆ เพื่อความแน่ใจ “คนแถวนี้ไม่ชอบกินเหรอ”
“เปล่า ชอบมาก แต่เสียดายที่เค้ามีร้านเจ้าประจำแล้ว”
ปั๊มกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ ก่อนพูดกลับไป “เค้ามั่นใจตัวเองกันแล้วใช่มั้ย ว่าเจอร้านที่ถูกใจแล้วจริงๆ”
ชิดดาวน้ำตาคลอๆ พยักหน้ารับ “คิดว่ารู้ใจตัวเองแล้ว คงไม่มีร้านไหนทำให้เปลี่ยนใจได้อีกแล้วล่ะ” ชิดดาวมองปั๊ม น้ำตาร่วงผล๋อย ปั๊มน้ำตารื้นๆขึ้นมา “ปั๊มดีใจกับคนแถวนี้ด้วยที่รู้ใจตัวเองซะที”
ปั๊มฝืนยิ้มทั้งน้ำตาคลอให้ชิดดาว ชิดดาวทนมองปั๊มไม่ไหวเบือนหน้าไปอีกทางพร้อมยกมือขึ้นซับน้ำตา
ด้านหน้าทาวน์เฮาส์ หน้าปั๊ม...ดูเศร้าๆ หมดหวัง ปั๊มหันหลังกลับไปกวาดตามองทาวน์เฮาส์อีกครั้ง คราวนี้ปิด