บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 13 หน้า 2
ทอยเหล่เพื่อน “แกตึงอยู่คนเดียวแหละนังกวาด...ฉันประกาศตรงนี้เลย แกจะได้สบายใจเข้าหอห่มผ้าผืนเดียวกับไอ้ตี๋โดยไม่ต้องระแวงไปตลอดชีวิต” ลูกกวาดและเวนิสสบตากันเล็กน้อย
“ฉันไม่ได้ชอบไอ้เวนิส ฉันอาจจะทำอะไรให้มันหลงคิดไปเองว่าฉันชอบมัน ก็ถือว่าซะว่าเป็นคราวซวยของมันเองเพราะฉันไม่เคยชอบมัน ไม่มีทางชอบมัน ต่อให้ไม่มีแกเข้ามา ฉันกับมันก็ไม่มีวันลงเอยกันได้หรอก”
ลูกกวาดแอบชำเลืองมองเวนิส รู้สึกได้ว่าเวนิสแอบซึมไป ลึกๆ ก็เสียใจแปลบๆอยู่
“นี่มันชีวิตจริงๆ ไม่ใช่นิยาย เซ็ทอัพตัวละครมายังงี้” ทอยปาดมือไปดึงคอเสื้อเวนิสเล็กน้อย
“ฉันกับมันต้องคู่กันใช่ป่ะ” ทอยเหยียดปากรังเกียจ “ฉันไม่ชอบเป็นคู่สอง” ทอยยื่นอีกมือไปจับแขนลูกกวาด เขย่าๆ “อย่าดูซีรีย์เยอะ” ทอยยิ้มเอ็นดูเพื่อน ลูกกวาดค่อยยิ้มออก ทอยเลื่อนมือทั้งสองข้างมาจับมือเวนิสและลูกกวาดมาประกบประสานกันตรงหน้าตัว ทอยมองหน้าเพื่อนทั้งสอง
“จากใจเลยนะ ฉันดีใจกับแกสองคนมาก” ลูกกวาดน้ำตาเริ่มคลอมาแล้ว
“แกเป็นคนดีทั้งคู่ เหมาะสมกันมาก ได้กันคงได้ผลผลิตที่ดีคืนให้สังคม”
ลูกกวาดขำทั้งน้ำตาคลอ “อีบ้า” ลูกกวาดยกมือขึ้นปาดน้ำตาออก
“ไม่ต้องร้องไห้ ฉันอโหสิให้แก แต่งๆกันไปเหอะ” ลูกกวาดร้องไห้ขยับตัวลุกขึ้นมาหาทอย “ขอกอดหน่อย”
ทอยกรอกตาเล็กน้อย ถอนใจก่อนลุกขึ้นสวมกอดทอยเอาไว้ “ดีใจด้วยนะแก เลือกคนถูกแล้วล่ะ”
เวนิสลุกขึ้นมา “ขอกอดด้วยคนสิ” เวนิสกอดรวบทั้งสองคนเลย ทอยด่าแต่ก็ยอมให้กอด
“ได้ทีเลยนะไอ้ตี๋ ให้ครั้งเดียวในชีวิตนะแก” เวนิสยิ้มๆสวมกอดสาวทั้งคู่เอาไว้ แต่สายตาแอบชำเลืองมองทอย ก่อนจะหลับตาพริ้ม สัมผัสไออุ่นจากทอยเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย
หน้าเนอร์สเซอรี่งามพิศตอนสาย เวนิสและลูกกวาดนั่งพับเพียบกับพื้นรับพรจากป้างามพิศอยู่ หลังจากมอบการ์ดเชิญงานแต่ง ป้างามพิศยิ้มแย้ม “ป้าดีใจด้วยกับทั้งสองคน” ป้างามพิศมองเวนิส
“ฝากดูแลลูกกวาดด้วยนะ ยัยคนนี้ช่างพูด พูดไปเรื่อย แต่ในใจไม่มีอะไรหรอก นางพื้นฐานจิตใจดี”
ป้างามพิศยิ้มเอ็นดู “คิดซะว่าเสียงนกเสียงกา ฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไปจะได้ไม่รำคาญ” เวนิสกลั้นขำ
“คุณป้า กวาดไม่ได้พูดมากขนาดนั้นซะหน่อย”
“โชคดีที่ฉันหูตึง” ป้างามพิศค้อนใส่ ลูกกวาดคิดๆตามพยายามตีความหมายอยู่
“ถ้าป้าไม่ว่างไปงานไม่ว่ากันนะ ป้าฝากซองไปเลยแล้วกัน” เวนิสยิ้มแย้มหน้าเป็น “ด้วยความยินดีเลยครับ”
ลูกกวาดหยิกเวนิส “น่าเกลียด” ป้างามพิศปล่อยมุก หน้าตาย “เต็มที่ 200 ... เรื่องเล็ก”
เวนิสหน้าตายกลับ “เยอะไปมั้ยครับ”